Poezja współczesna. Pismo literackie i wydawnictwo.

Adrian Szary
Wiersze nastoletnie

 

Metafizyka

 

Ogarnięty metafizyką
w klatce powiek
oczy swe zamykam

w głowie mej
wianek z myśli
się uplata

śni mi się koniec
i początek świata

serce me tonie
w przypływie radości
pulsują skronie
a myśl oderwana
od rzeczywistości

na niebie złotych
gwiazd dotyka
taka jest moja metafizyka

 

 

 

Jednej osobie

 

Można się kochać
w jednej osobie
tkając marzeń sieć
bezsilnie szlochać
że jej przy sobie
nie można mieć

Można się kochać
w jednej osobie
już na zawsze
gdy chwila płocha
serca żałobie
pozwoli na nią popatrzeć

Można się kochać
w jednej osobie
poryw serca czując
i w samotności trwać
mając przy sobie
ludzi – nic w nich nie znajdując

 

 

 

Dla

 

Żyję intensywnie
We krwi źródle życia
Gdzieś na dnie naiwnie
Szukam twego odbicia

Jasny płomień duszy
Szklane ciało chroni
Serce – płatek róży
W klatce twoich dłoni

Za chmurą miłości
Myśl jak blask promienia
Podmuch realności
Rozwiewa złudzenia

Miłość nieba znak
Przeszyła nić grzmotu
Każde z nas jak ptak
Porwało się do lotu

Los nam ułożył ścieżki zawile
Tęsknoty nadeszła chmura
Łzy wyschły zostały chwile
Niczym opadłe ptaków pióra

 

 

 

Sadkowska

 

Ulica ta się nigdzie nie zaczyna
nikt nie wie nawet gdzie się kończy
widzę ją kiedy w myślach zima
gdy w skrzydłach powiek zamykam oczy

szare wieżowce pozbawione dachów
windy wiodące prosto do gwiazd
tak bardzo chciałbym już bez strachu
przez ciernie dotrzeć do nich jeszcze raz

jedna skrzydlata myśl trzepocząc dręczy
by spojrzeć w okna tęczą malowane
by na balkonie bez poręczy
nakarmić ptaki u stóp ukochanej

a potem się z ptakami złączyć
chwilę na niebie się zatrzymać
nad tą ulicą co się nie kończy
i nie wie nikt gdzie się zaczyna

 

 

 

Emblemat współczesny

 

powierzchnię małą
przystankowego szkła
zdobi przebite strzałą
serce dla K

gdzie teraz szybożerca
pewnie na oślep gna
już przecież nie ma serca
oddał je K

przyjęła symbol szyba
piękny tatuaż ma
mimo iż nie wie chyba
kim była K

milczymy ja i szkło
bo któż odpowiedź zna
czy też przyjęła to
serduszko K

Wiersze powstały w latach 2000-2002.

 

 

Poezja współczesna. Pismo literackie i wydawnictwo.

 

Adrian Szary – polonista VI LO im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, adiunkt na Wydziale Filologiczno–Pedagogicznym UTH im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu, autor piętnastu książek indywidualnych, redaktor dwunastu antologii, jego twórczość wydana została na czterech audiobookach, autor tekstów piosenek, instruktor warsztatów literackich w Centrum Młodzieży – „Arka”, w Radomiu, opiekun artystyczny Grup Literackich: radomskiej „Tygiel” i kozienickiej „Erato”. Stały współpracownik portalu „Kozirynek”. Nominowany do Radomskiej Nagrody Kulturalnej za rok 2018.

PODZIEL SIĘ

Do góry