Poezja współczesna. Pismo literackie i wydawnictwo.

Antologia Wiersza Polskiego
Witold Wirpsza

Duch

To ogień i tym ogniem cały świat się pali.
Goreje i nie zgoreje; sił nabierze w siebie.
To niepokój ducha i spokój duszy; w niebie
Świątynia mądrości; na ziemi się wali

Stolica pychy i mroku, w huku się kolebie
Niedokończona wieża Babelu. A dalej
Rozkołysane morze o dymiącej fali,
A najdalej szczyty gór niewstrzymane. W potrzebie

Ludzkiej, w potrzasku Boskości, skąd się wydostać
Trudno mi oto i próżne wybiegi
Są Ducha zaprzeczyć. Na górnych pomostach

Widzę dział wielostrzelnych spiętrzone szeregi:
To Admirał rozkazał mierzyć w moja postać
Wszystkimi promieniami od Alfy do Omegi.

Witold Wirpsza

PODZIEL SIĘ

Do góry