Nieboskłon
„Jeszcze jedną książkę
ma pan do oddania”
tak
wiem
Edwarda Stachury
tylko Edward Stachura
wyszedł z domu
i nie wiem kiedy wróci
Profanum
Zakonnica w częściowym negliżu
modliła się do Boga
pogrzebanego w krypcie
kątem oka spoglądałem
na jej częściowo odsłoniętą pierś
krwiste usta
szeptały „Ojcze nasz…”
w otchłań nieskończoności
ukryci przed wzrokiem
nikłej wiary wypowiadanych słów
tworzyliśmy własną religię
ze szczątek upadłego Boga
***
Mruga do mnie
spodobałem mu się
nie wnikam
znikam
Łańcuch pokarmowy
Szczur plus kot plus niezdecydowany pies
kot w zasadzie także niezdecydowany –
a może przeżarty
szczur cwany
wyrafinowany
a ja w tym łańcuchu pokarmowym
jarosz
W.B.P.
Zmierzch nastał
błyskawicznie
w takim razie
może
by tak złapać
oddech
choć mówiąc
prawdę
mógłbym ciągnąć
bez końca
ale koni żal
a trzoda chlewna –
( której u nas pod dostatkiem )
leniwa strasznie
U zbiegu raju
Napotkałem zakonnicę
z mojego wiersza
u zbiegu raju
w podkasanej wierze
odmiennością zachwyca
jak Maryja dziewica
Arkadiusz Aulich (rocznik 1979). Zupełnie odmieniony, jakby uwikłany w życie po życiu, przebijam się przez meandry literackiej rzeczywistości.
Głównym tematem mojej twórczości jest opisywanie rzeczywistości społecznej, religii, historii, literatury (szczególnie współczesnej) oraz poszukiwanie sensu ludzkiej egzystencji. Fascynuje mnie literatura Beat Generation oraz Poeci Przeklęci.
Posiadam w dorobku dwa tomy wierszy : Dom czystych myśli ( „Miniatura”, Kraków, 2018).
Odmienne stany świadomości ( „Liberum Verbum”, Wrocław, 2019).
Publikację: „Szuflada”, „ Wydawnictwoj”, „Eprawda”, „ Helikopter”, „Obszary Przepisane”, projekt – mural świetlny „Multipoezja”.
