Północ
a
najdalsza północ jest mroźna,
ale Kaj tego nie czuje. Wciąga
go pole magnetyczne, brnie,
aż nie do wiary, jak zimny
może być żywy człowiek.
fałszywy ten kompas, kierunek
wyznacza absolutne zero,
zero bezwzględne, najniższy upadek.
Północ zwiodła niejedno oblicze,
niejedno obliczenie.
a
a
a
Gerdo
a
Przeszłaś samą siebie, już pora wracać.
Przeszłaś swoje. Szlak oziębłości,
marzłoci są wieczne, zlodowaciałe,
a faktura słońca odbija się odd(echem).
Tej ziemi nie wzruszy nawet Kopernik.
Wracaj, przez może Arktykę, dowód
spokojnego dnia, i nie bój się migotań,
to tylko łzawice tańczących przy nogach
sardynek na dnie. Płyń, aż dojrzą cię stepy.
Tak skończy się Bajkał o bólu.
a
a
a
Gerda
a
Gerda jest bardzo uparta, nawet po latach,
gdy umysł Kaja strawiły koła podbiegunowe,
jej myśli krążą wokół polarnej granicy czasu.
Czy na prawdę nie było innego zwrotnika,
czy można było zrobić coś z przesileniem;
nawet po latach zadaje sobie odpowiedź,
że musiała ratować siebie.
a
a
a
Beata Gruszecka-Małek (ur. 1986) – laureatka konkursów i turniejów poetyckich. Pochodzi ze wsi, kocha wszystko, co sielskie. Inspiruje ją przyroda, muzyka, przypadkowo spotykana sztuka – w stosunku do której jest bardzo czujna, ale przede wszystkim inni ludzie. Uwielbia tworzyć poezję dla dzieci i dorosłych. Jest autorką książek z serii „Wierszyki Edukacyjne”.
