w mojej skórze, bo tylko tak mogę, niosę cię
nad morze, którego nie znałaś: mną możesz
pływać lepiej niż umiałaś, kiedy miałaś imię.
moimi oczami wypatrujesz delfinów –
albo ja twoimi? dziś nie przypłynęły.
tniemy toń dłońmi, które zaraz potem,
na brzegu, poprawią włosy gestem
twoich późnych dni, tak kruchym, że
się od niego otworzę wzdłuż
pogrzebanej w moim dnie blizny
po tobie – i wyjdzie ze mnie morze
z ławicami ryb i niebo bez krawędzi
i blask: przyklejone do ścian domu
gniazda z młodym głodem
Julia Fiedorczuk, autorka sześciu książek poetyckich, zbioru opowiadań, dwóch powieści i kilku książek eseistycznych o poezji, ekologii, etyce i estetyce; wykładowczyni akademicka i tłumaczka. Nominowana do nagrody Nike za powieść Nieważkość (2016), laureatka nagrody im. Wisławy Szymborskiej za tom Psalmy (2018). Prowadzi rubrykę poetycką „Jeż na autostradzie” w miesięczniku Znak, regularnie pisuje do Przekroju. Mieszka w Warszawie i Serocku, gdzie Bug łączy się z Narwią.
