Tego dnia pod przymusem
Tego dnia pod przymusem zdjęto zasłonę
Ten sam świat w przejaskrawionych barwach
Jak się teraz przyglądać z wyostrzonymi zmysłami, nastroszywszy pióra,
zmuszona przez ciągłą chęć życia
dotykać stale świeżych ran
Zdobywca snów
Oto modliszka, żywi się mózgiem delikatnych kolibrów
Są przysmakiem, wcale nie tak rzadkim w jadłospisie owadziego mordercy
W ten prosty sposób ma nadzieję pochłonąć wiedzę ich małego, tęczowego świata
Tak jej obcą a tak kuszącą,
że jest w stanie pożreć i strawić jej posiadaczy.
Pragnie sięgnąć gwiazd, zdobywając główki pełne ptasich marzeń
Obecność
obecność
a wokół powoli zmierzcha
w oddali szum pojazdów, trudny do zdefiniowania
kruchy palec kreśli w powietrzu znak nieskończoności
zmysł słuchu wkrapla do wnętrza niepokój
od obojętności odległy jak ćma od słońca
Doskonale pamiętam dzień
Doskonale pamiętam dzień w którym przestąpiłam jego próg
i moją pewność, że za chwilę tam powrócę
Pamiętam, że zostawiłam uchylone drzwi
I mały lufcik w przynajmniej jednym oknie
Czasem tylko bałam się, że ktoś zamknie wszystkie zamki,
nim znajdę właściwą drogę
Nie przewidziałam, że dom zniknie
Monika Karbowniczek, urodziła się i mieszka do dzisiaj w Dąbrowie Górniczej. W 2016 roku dzięki Stowarzyszeniu Klubu Inicjatyw Kulturalnych w Gliwicach wydała arkusz poetycki pod redakcją pana Krzysztofa Siwczyka. Obecnie jest słuchaczem Studiów Literacko-Artystycznych na UJ w Krakowie. Zawodowo pracuje jako logopeda. Lubi podróże, ciekawą literaturę, muzykę rockową i pesymistyczną myśl Emila Ciorana.
