-•-
szukam człowieka
nieznużonego
istotą drzewa
rondem wszechświata
oczywistego
szukam człowieka
poruszonego
drugim natchnieniem
młynem akwarium
palca skinieniem
odmięsowienie
-•-
czekanie
zuchwały rechot nieuchronnej teraźniejszości
gra na zwłokę
w słońcu, między cieniami
w drodze do miejsca, którego nie zna
zdejmuje kolejne powłoki
niczym z mebli pokrytych tkaniną
które niegdyś były kształtem drzewa
-•-
porosty nie mają korzeni
przy ziemi, na zewnątrz
troskliwe otulanie
przeżywanie brzegu
ładne ubranie wilgotne
bezpowrotne
targane wolno płyną
po kamienia magnetycznym mnie
-•-
mgła nasiąka
w cienie okolicy
ściegiem oświecone
spiczaste czupryny
krawędzie
bachowskie fugi
łączące sączące
oniryczny mus
między gałęziami
światła
-•-
patrzę na ciebie dziewczyno
teraz jesteś moja, ciebie wybrałem
po zapachu praw oczywistych, znajomych
poczułem duszę spokojną, opiekuńczą
która ucieka
jesteś podobna do mnie
dziwnie się zachowujesz
schodzisz na dół, jest rano
przeciągam
obolały grzbiet i łapy, podchodzisz do mnie
znam twój poranny rytm
dłonie na całym ciele
matczyny pocałunek w kierunku kuchni
jestem krok za tobą
patrzę na ciebie dziewczyno
nie potrzebuję imienia
wiem kiedy zwracasz się do mnie
Katarzyna Osipowicz (ur. 1979), artystka sztuk wizualnych, autorka oryginalnego cyklu kolaży fotograficznych „Demontage”. Miłośniczka poezji, filozofii i muzyki współczesnej.
