pure blan’q
Spaliłam miasto i wszystkie kwiaty origami. Wsiadłam w autobus i przeczekałam estetyzm świata, który od dawna wewnątrz ledu odkłada się jak sen i widnieje w oddali.
Wszystko było wspaniałe, zanim przestało być istotne i sakury zaczęły spływać do rynsztoku. Zainspirował mnie twój tatuaż. Czarny wilk i mocny kontur obrysowany wokół twojego uda.
Nie mówię, że wszystko jest dobre albo złe albo sprawia przyjemność. Ale może powinno
przynosić chwilową ulgę.
Spaliłam miasto i siebie wewnątrz niego. A teraz wiem, że wszyscy mają mambę
poza mną.
case study: jak sprzedawać high fashion dzięki SEO
wypal się i stań się szmaragdem zostań klejnotem
rządzą nami konstelacje i czuję przez palce że ktoś odcina mi
pięty
***
organiczne zasięgi na falach na miękkich falach wypełniają domy ulice
i plastikowe kubeczki gotowe do skasowania przy czyszczeniu plików cache
Ingrid wyrusza na zachód szerzyć idee slow life i self love i wszystkim robi się smutno
opowiedz mi coś o sobie prosi Ingrid i zerka w telefon
opowiedz mi kiedy ostatni raz była w tobie miłość
jest takie miejsce w którym sterylne parasole chronią cię przed zejściem pod ziemię
rozkładają skrzydła i unoszą się ponad powietrzem ze szkła
ponad powietrzem ze szkła lśnią czarne dominatory
ponad powietrzem ze szkła wysypuje się czarne słońce
kiedy gramy rozpadają się w sekundy a sekundy w plastikowe serduszka
w nieskończoności rozkłada się tlen
połykam drobne szkło rozcieram w palcach brokat
i białe plamy lśnią jak kapsle wgniecione w asfalt
w neonowych lustrach odbija się ekran i zamarza
Ingrid wraca do domu i już wie że miłość własna dotyka cię tylko raz
weekendowe swipe life przebiera w resetach
wstaje dzień i kładzie się w brzegach
Sara Akram – ur. w 1994 roku w Lublinie. Absolwentka filologii polskiej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, obecnie doktorantka w zakresie językoznawstwa polonistycznego. Debiutowała zestawem wierszy w „Akcencie”. Interesuje się mediami społecznościowymi i typografią. Jako wolontariuszka związana z Domem Słów w Lublinie.
