I
nie będziesz miała nikogo przede mną
nawet za mną nie będziesz cudza
bo jesteś moja – niczego też nie będę uzgadniał
z jakimś wąsaczem brzuchaczem czy z innym
gładko wygolonym szczurkiem
od razu obronię nasz świat pięścią w mordę
nożem lub naganem
(cokolwiek znajdę pod ręką)
a może tylko pieszczotą przypomnę ci o sobie
– liryczny pan twoich zastępów
II
znowu mnie wołasz
nie zawracaj głowy
pozmywaj sama
powycieraj podłogę
nie chce mi się gadać jest wieczór
a jeszcze nie zapalono latarni
muszę wyjść w ciemne ulice
nie mogą czekać ważne cele
jakkolwiek by je nazwać
nie krzycz twój głos daremnie
po moich uszach się ślizga
III
światło nas rozcina jak bumerang
który powraca z nieznanych łowisk
kula nocy miażdży
codziennie w ciałach czujemy
lekkość i ciężar chłód i ciepło
kalendarze są obojętne wysypują
nasze codzienne gniewy zwiędłe modlitwy nadzieje
suchary naszego powszedniego chleba
– próchno
fosforyzujące identycznie
każdego dnia
IV
troskliwa matka trzyma szalik
mówi uważaj nie zazięb się
nie zgrzej nie pij tyle
robi wiatr językiem
wyobrażam sobie: wyjmuję z niej baterie
a ona nieruchomieje nie widzi
nie słyszy nie mówi – wtedy łatwiej
oddawać jej cześć i wdzięczność – jest cicha i cierpliwa
kiedy tak pełni rolę wieszaka na ubrania
V
trochę nas za dużo
tętnią chodniki uginają się jezdnie
domy zasłaniają perspektywę
nawet wiatr przestaje gwizdać
ucieka ponad dachy
jestem
jesteś
jesteśmy
ale nikt nie zburzy miasta
nie przemaluje nieba na czarno
nie sprawi by ludzka dzicz
pląsała w konwulsjach przed lufami karabinów
choć marzy o tym wielu
VI
twoje ciało
twoje młode ciało
twoje młode wilgotne ciało
– jest porannym ogrodem gdzie srebrzy się rosa
gdzie podłużne grządki
gdzie róże i tulipany
gdzie w norkach mieszkają
futerkowe zwierzątka
gdzie rosnę ja
zakorzeniony
zakorzeniony głęboko
wiekowy
wiekowy dąb
w ciągle młodej
w ciągle młodej glebie
VII
widzę gawrony – walczą o orzecha
wydzierają sobie spod potężnych dziobów wszystko co nie ich
który sprawniejszy ten wygrywa ornitologiczny mecz
a my degeneraci stworzyliśmy kodeksy
by własnym rękom utrudnić
marsz do cudzych kieszeni
a obce które pełzną ku nam
boimy się odciąć
siekierą daną nam od samego boga
zamiast kłów i dziobów
VIII
jeśli coś mówisz o innych
zawsze to będzie prawda bo jeśli nie dziś
to wczoraj każdy okazał się kanalią
albo się okaże jutro – zawsze trafisz
swój szczęśliwy numerek
więc mów albo milcz
zależnie od potrzeb
IX
taka ładna jest pani iks
jeszcze ładniejsza pani igrek
ale jednak przewyższa wszystkie pani a
patrzę na nie i pragnę ukraść
ich piersi – niby takie same
a każda para inna koniecznie
muszę zbadać na czym polega
ich piękno – porażające i słodkie
X
ale jeszcze bardziej porażają mnie
portfele i złote zegarki
pana iksa
pana igreka
pana a
STEFAN JURKOWSKI – debiutował w 1967r. na łamach „Kierunków”. Utwory poetyckie, recenzje, szkice literackie, felietony, eseje publikował m.in. w „Akcencie”, „Autografie”, „Gazecie Kulturalnej”, kwartalniku „Hévíz” (Węgry), „Kamenie”, „Kierunkach”, „Kulturze”, „Literaturze”, „Metaforze”, „Migotaniach”, „Miesięczniku Literackim”, „Nowych Książkach”, „Odrze”, „Poezji”, „Polityce”, „Rzeczypospolitej”, „Twórczości”, „Współczesności”, „Więzi”, „Życiu Literackim”. Jego wiersze znalazły się w wielu wydaniach zbiorowych, m.in. w niemiecko-polskiej antologii „Glaube, Hoffnung, Liebe” (wyd. Patmos, 1981, pod red. i w tłumaczeniu Karla Dedeciusa).
Opublikował osiemnaście tomów poezji (w tym cztery wybory wierszy), m.in.: „Wibracje” (I.W.Pax 1969), „Wysokie lato” (I.W. Pax 1975), „Równowaga” (KAW 1980), „Genesis” (Wyd. Literackie 1985), „Codzienny plac zabaw” (Wyd. Adam Marszałek 2007), „Poezje wybrane” (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 2010 – w serii „Biblioteka Poetów”), „Studnie Andersena” (Wyd. Adam Marszałek 2012), „Pod każdym słońcem” (Sofia 2012) – wybór wierszy w języku bułgarskim, „Pamiątka po nieobecności” (Zaułek Wydawniczy Pomyłka 2015) oraz jubileuszowy „Spacer do siebie” (Oficyna Wydawnicza STON2 2017).
Tom „Codzienny plac zabaw” nominowany był do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida (2008). Poeta jest także laureatem Nagrody Młodych im. Włodzimierza Pietrzaka za tom „Wysokie lato” (1976), wyróżnienia XVI Międzynarodowego Listopada Poetyckiego za tom „Poszerzanie przestrzeni” (1993), Nagrody UNESCO (2006), nagrody im. Klemensa Janickiego za twórczość poetycką (2007), „Złotej Książki Wincentego Różańskiego” na Międzynarodowym Listopadzie Poetyckim w Poznaniu za najlepszy tom roku (2012). W 2013 r. reprezentował Polskę podczas Strużańskich Wieczorów Poezji w Macedonii.
