najgorsze
najgorsze skrada się zawsze po cichu jak kot. nie usłyszysz
nie zauważysz jak wejdzie do twojego domu. z czasem
jego sierść będzie wszędzie. na meblach na podłodze nawet
na pościeli. przyklei się do rąk później do jedzenia i do
szklanki z herbatą. zaczniesz się dławić ale będzie już
za późno. zabraknie powietrza i twoje oczy będą
przypominać wyrzuconą na brzeg martwą rybę. wtedy
najgorsze zacznie się tulić do twojej żony i dzieci
opowiadając im bajki na dobranoc.
w rękawiczkach
tylko w rękawiczkach. podczas zakupów w sklepie
uchwalania ustaw w sejmie czy też podejmowania decyzji
o losach świata. zawsze w rękawiczkach. nawet
w pozornie przyjacielskim uścisku obowiązuje zakaz
pozostawiania śladów. po wszystkim
będzie można je zdjąć i o nich zapomnieć.
tak jest najwygodniej. po latach
ktoś odnajdzie na śmietniku ślady naszych
linii papilarnych
Bóg na kwarantannie
Bóg siedzi w niebie. obowiązuje zakaz opuszczania
mieszkania. piotr zostawił pod drzwiami torbę
z zakupami. w lodówce chleb wędlina i kiszone
ogórki. przez włączony monitor obserwuje ziemię.
spokój. ludzie skryli się w swoich mrowiskach.
cisza. można się wyspać i nie martwić losami świata.
rano włączy telewizor i wysłucha codziennych
wiadomości. dla porównania najpierw z jednej później
z drugiej stacji. przypominają niebo i piekło. coraz częściej
zastanawia się nad stworzeniem
nowego świata.
w raju
adam z ewą w maseczkach z liści figowych.
w przepisowej odległości dwóch metrów.
spoglądają na siebie. rozmowa się nie klei.
nawet jabłka nie kuszą. wszędzie pełno
straży i rozwieszonych komunikatów o grożących
mandatach i zgłoszeniach do sanepidu.
wąż ukrył się w pniu jabłoni. boi się deportacji
do alternatywnego raju. nawet Boga nie widać.
podobno też jest
na kwarantannie.
dwa ptaki
w moim ogrodzie stoi czerwony stolik nakryty
do połowy białym płótnem. czasem
przysiada na nim ptak spłoszony jazgotem
pobliskiego targowiska. w milczeniu patrzymy
sobie w oczy. obaj mamy
spuchnięte od łez.
TADEUSZ ZAWADOWSKI – poeta, redaktor, krytyk literacki; urodził się 9. 12. 1956 r. w Łodzi, gdzie ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim. Od 1981 roku mieszka w Zduńskiej Woli, gdzie ponad 30 lat temu współtworzył Klub Literacki „TOPOLA”, którego przez wiele lat był nieformalnym liderem i redaktorem serii wydawniczej „Biblioteka TOPOLI oraz interdyscyplinarny Klub Twórczej Pracy „BEZ AUREOLI”. Jest również członkiem Związku Literatów Polskich .Laureat około 250 międzynarodowych i ogólnopolskich konkursów literackich. W roku 1997 Niezależna Fundacja Popierania Kultury Polskiej POLCUL FOUNDATION w Sydney( w kapitule zasiadali m.in. Jerzy Giedroyć, Gustaw Herling – Grudziński. Jan Nowak – Jeziorański) uhonorowała go swoją nagrodą za działalność kulturotwórczą. W roku 2014 został uhonorowany Nagrodą Literacką Ianicius imienia Klemensa Janickiego, a w 2015 Nagrodą Ekspresjonistyczną Feniks im. Tadeusza Micińskiego oraz Super Cysiorem 2015 za całokształt twórczości literackiej. Debiutował wierszami na łamach tygodnika Radar . Jest autorem ponad półtora tysiąca publikacji w stu kilkudziesięciu ogólnopolskich, emigracyjnych i zagranicznych pismach literackich, m.in. w : Autografie, Arteriach, Akancie, Akcencie, Arkuszu, Arytmii, Cegle, Dykcji, Odgłosach, Okolicy Poetów, Poezji Dzisiaj, Radostowej, Pracowni, Frazie ,Lekturze, Sycynie, , Latarni Morskiej, Metaforze,, W Kręgu Literatury, Gazecie Kulturalnej, Kujawach i Pomorzu, Toposie, Wiadomościach Kulturalnych, Gazecie Wyborczej, Magazynie Literackim, Migotaniach, Przeglądzie Artystyczno–Literackim, Pograniczach, Śladzie, Studium, Wyspie, Tygodniku Kulturalnym, Kozimrynku,, Szafie, Znaj, Horyzontach, Helikopterze, Pisarzach.pl, serbskich : Balkanski Knjiżevni Glasnik , Svitak, Virus. Jezgro. Ikona , Istok, Sovremenik i Akt oraz w słoweńskim Locutio i rosyjskim Сомиздат. Swoje wiersze i teksty krytyczne publikował w ponad dwustu antologiach literackich. Były tłumaczone na języki: rosyjski, łotewski, chorwacki, bośniacki, serbski, słoweński, grecki, hiszpański, włoski i angielski. Wydał tomiki poetyckie: Fotoplastikon (1987), Witraże ( 1991), Demony ( 1992), Przedrośla ( 1994), Listy z domu wariatów ( 1995), O Elizabeth, Berenice i jeszcze innych kobietach (1997), Krajobraz z kroplą w tle (1997), Lustra strachu ( 2000), Ścieżka obok raju (2005), Między horyzontami , (2006)Powrót do domu wariatów (2007), Listy i cienie (2011), Kiedyś (2014) – Nagroda Literacka im. Ryszarda Milczewskiego – Bruno i wyróżnienie XXXVII Międzynarodowego Listopada Poetyckiego, Mrówka ( 2017), budzik z opóźnionym zapłonem ( 2019) – wyróżnienie 43. Międzynarodowego Listopada Poetyckiego, dopóki budzik tyka ( 2020), raport z czasów zarazy ( 2021).
