***
Urodziła mnie szczelina
między ustami, zostawiona tamtego lata.
Powiedziała: bądź jak ja. W kolorze
bólu. To wyjątkowy kolor.
Dzięki niemu psycholodzy mają zawód.
Wsłuchuję się uważnie w barwę
„to bez sensu” i „mam dość”.
Widzę gradient. Wektor ze zwrotem nigdy.
nic
Wypowiadam ciebie i się nie stajesz.
Nie działasz.
Jesteś stamtąd – z twojego imienia,
ale ja już to miejsce anulowałam,
chociaż nigdy nie mogłam tam dotrzeć do końca,
zwłaszcza wtedy,
gdy mówiłeś, że nie używasz zamków,
i próbowałeś mnie jakoś przenieść
na drugą stronę tego zdania, ale
prawie od zawsze tam byłam.
***
Z tamtego dnia
zginęło pięć ptaków i wycięto dwa drzewa.
Rozstały się ulice, jeśli widziałeś jakichś przechodniów,
to odeszli w odpowiednie cyfry, w zamknięte okna, w przekręcony zamek.
Ktoś stłukł niebo,
chociaż mówiło się, powtarzało, nie czyń drugiemu i tak dalej.
Ktoś musiał zrobić to za mocno.
Słońce zarabia mniej, więc wpada rzadziej. Twoje dwa metry
i wielkie jak szklarnia ręce zdjęto z pamięci.
W tamten dzień widziano twój wzrok po drugiej stronie mostu.
Wiem, bo to ja go zobaczyłam. Rok po tym.
Gabriela Iwińska. Debiutowała u Józefa Barana w 2013 r. w Wierszowisku Dziennika Polskiego. Została uczestniczką programu Połów, organizowanego przez Biuro Literackie w 2014 r. Czytała w 2016 r. swoje wiersze także w Studenckim Radiu Luz. Uczestniczyła w warsztatach poetyckich pod okiem Ewy Sonnenberg. Uczestniczka programu warsztatowego Potencjały/Stajnia (prowadzonego przez Jacka Bieruta). Dwukrotna laureatka I miejsca Turnieju Jednego Wiersza Wiosna Poetów w latach 2016 i 2017 oraz lauretka II miejsca w 2016 r. i I w 2017 r. Turnieju Jednego Wiersza im. Rafała Wojaczka. Zdobywczyni także kilku wyróżnień w turniejach poetyckich. Publikowała online, m.in. w Interze oraz na stronie Wydawnictwa j. Mieszka we Wrocławiu.
