[szyscy ludz]
całe istnienie opuszcza czarny rewir kosmosu
i jest wśród nas –
obrotna planeta w mig wznieca wizje fortuny
w mitochondrium
i z miejsca – pach! – poczynamy myśl
o halogenach w centrum tenisa na Ceres
[umieniem powinn]
u progu wiosny
życie pracy uśmierca zarobki
naprędce sklecone słowniki mają ledwie wyrko, klęcznik
amunicję
u progu lata
przebudzenie ludów trafia pod nasze kosiarki
trawa przy domu to modlitwa –
solidne barykady rodzin
wciąż na drodze przetrwania większości
śmiertelnych
Cezary Domarus, autor książek poetyckich: ekwipunki (1999/2000), Mózg story (2001), Wiersze po/lity/tyli/czne (2005), Zwrotki (2012), cargo, fracht (2016). Napisał również zbiór tekstów pt. Podania. O doświadczaniu języka (2013). Debiutował w 1992 roku w miesięczniku „Fantastyka” opowiadaniem SF. Mieszka w Warszawie.
