Kategoria: Poezja

Wciąż płaczemy

myślenia doda

W środku każdej odpowiedzi.

państwa w doniczkach

podróż trwa

tymczasem wagony myśli

marszczy szyderczo powieki

w dorosłej skórze

niesamowite szelki

zbyt wiele lekcji jest do odrobienia

Pieszczę bez ceregieli

że nie będzie nas dwoje

podchodzi trzech asystentów

Czy to jeszcze nasza baśń?

i ponoszę tego konsekwencje

byłoby mi lżej ale nie jest

Biografia większa od życia

biję się z myślami taktycznie

wąż zdechł

walcząc o prawo do ruchomości

pianino z plastiku

świeże mięso za tipsami

wybacz że to muszę krzyknąć

ściana lasu

w skowyczącym ogniu

nie chcąc nic w zamian

Nie wiem, zobaczę jeszcze.

Memy zmieniły losy wojny.

losu skosztować

ostra nuta

trzy siły

nie zgubić się w drodze do domu

na własne oczy

przewlekłość dni

na krzywej postępu

nie według płci czy wieku

wołać miasto

przejrzałam na oczy

pod kątem prostym

tylko pusty stół

schrupałaby mnie jak ptysia

umiem liczyć tylko do jednego

Muzyka poważna go rozśmiesza.

ze swobodą typową dla każdego następcy

To się nigdy nie skończy, mamo

przymus wycia

zrodzeni, nie stworzeni

oddychać w torebkę

nie wprost bo brak mi odwagi

Roraty!

uśmiecham się do maszyny

wybornie chadzasz na obrzympanej grani

palce trzymają wciąż ciepłe mięso

stąd ta odwrócona twarz

strzaskać taflę pięściakiem

O nic nie pytali, bo ładna

Ty, Ty i Ty

jeśli uczucia coś znaczą

Tylko zabawa w jedno wolne popołudnie

Miałam transport pamięci i tutaj go rozdaję.

A w tobie ten wielki płomień

dzień w dzień dzieło

Bo tak mówię i już!

zabrakło buraków i trzciny

zimna woda dobrze spiera krew

mają się dobrze lecz nie czytają poezji

niczego to nie zmieni

baza wirusów

zamkniętymi oczami

Upadek z hukiem

nie wołali kumpli

opuszki palców na dekolcie

ćma walczy z oknem

to samo spojrzenie

czarne mocne linie

dzieła zebrane przez jakiegoś typa w golfie

stado mew zamyka horyzont

też chciałaby tak odejść

snajperską cierpliwością

na niebiańską łąkę

Patrzymy uważnie na siebie.

mam prawo cię oskarżać

Zawsze staję po stronie kobiet.

jedna po drugiej

robotnicy z budowy

zostanę strawą

sytość rozcieńczona

klekot kości stworzy system filozoficzny?

w wibrujących dłoniach

czyli całkiem neutralnie

to dopiero szczęście

I będę miał złote liście we włosach.

pozornie tylko czarny

oczekuję od ciebie

nawet gdybym przestał pisać

Tyle się dorobiłem przez te lata.

a tak chciałam na łeb na szyję

Nie wiem.

sumy były zerem