Andrzej Niewiadomski (ur. 1965 w Lidzbarku Warmińskim) – poeta, eseista, historyk literatury, redaktor. Debiutował w roku 1988. Autor dziewięciu książek poetyckich: „Panopticum” (Lublin 1992), „Niebylec” (Warszawa 1994), „Prewentorium” (Lublin 1997), „Kruszywo” (Legnica 2001), „Locja” (Kraków 2005), „Tremo” (Lublin, 2010), „Dzikie lilie” (Poznań, 2012), „Kapsle i etykietki” (Mikołów, 2013), „Pan Optico” (Wrocław 2014), książki eseistycznej „Mapa. Prolegomena” (Lublin, 2012) i trzech monografii naukowych „Niebliskie wyprawy. Jerzy Zagórski i poetycka przygoda nowoczesności”, Lublin 2001; „Światy z jawnych słów i kwiatów ukrytych. O refleksji metapoetyckiej w nowoczesnej poezji polskiej”, Lublin 2010, „Jeden jest zawsze ostrzem. Inna nowoczesność Zygmunta Haupta” (Lublin 2015). Współzałożyciel i redaktor Kwartalnika Literackiego „Kresy” (w latach 1989 – 2010), w którym redagował dział twórczości oryginalnej i przekładów. Przez kilkanaście lat zajmował się również bieżącą krytyką literacką. Autor licznych rozproszonych publikacji poetyckich, krytycznych i naukowych (artykuły w czasopismach, księgach zbiorowych, słownikach, publikacjach pokonferencyjnych), autor wstępu w: „City of Memory. A Bilingual Anthology of Contemporary Polish Poetry”, edited and translated by M. J. Mikoś, Bloomington 2015, redaktor tomów zbiorowych, a także książki ”Londyn – Toronto – Vancouver. Rozmowy z pisarzami emigracyjnymi”, Lublin 1993; uczestnik wydarzeń naukowych, festiwali i spotkań literackich, imprez i inicjatyw popularyzatorskich, juror kilku regionalnych i ogólnopolskich konkursów poetyckich. Laureat Nagrody Poetyckiej im. Józefa Czechowicza (dwukrotnie) i Nagrody Otoczaka, nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia (trzykrotnie), Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” (dwukrotnie) i Nagrody Poetyckiej im. K. I. Gałczyńskiego „Orfeusz”. Dwukrotnie stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (owocem programów stypendialnych  były trzy książki). Wykładowca na uniwersytetach w Budapeszcie, Daugavpils i Preszowie. Jako badacz zajmuje się problematyką awangardy poetyckiej, poezji najnowszej, metapoezji, katastrofizmu w literaturze dwudziestolecia międzywojennego, dziedzictwem dwudziestolecia w literaturze powojennej, dynamiką wewnętrznych związków w obrębie polskiej prozy modernistycznej, literaturą emigracyjną. Publikował m. in. w „Kresach”, „Twórczości”, „Odrze”, „Znaku”, „brulionie”, „Toposie”, „FA-arcie”, „Akcencie”, „Czasie Kultury”, „Frazie”, „Pograniczach”, „Pamiętniku Literackim”, „Tekstach Drugich”, „Ruchu Literackim”, „Polonistyce”, „The Polish Reviev”. Jego wiersze tłumaczone były na języki: angielski, niemiecki, rosyjski, słowacki, słoweński, bułgarski i hiszpański i umieszczane w kilku antologiach nowej poezji polskiej na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat, zaś twórczość stała się przedmiotem analiz literaturoznawczych (m.in. „Wreszcie nie pojawia się nikt. Szkice o twórczości Andrzeja Niewiadomskiego”, pod red. A. Jarzyny i K. Kuczyńskiej-Koschany, Lublin 2016) . Od roku 2011 jest kierownikiem Zakładu Literatury XX i XXI wieku UMCS. Mieszka w Lublinie.