Cezary Domarus Trax

Cezary Domarus
TRAX (fragmenty 2)

NIEPODOBIEŃSTWA

 

mewa krzyczy na pustym dworcu
grad sputników spadnie jesienią
skupi uwagę jak wielka loteria

nasza uwaga i to co mamy na uwadze czasem się rozchodzą
nie mamy wszystkiego więc nie jest po wszystkim
kilka zasad, parę ich przeciwieństw

rankiem widziałem twoją twarz
w zastoju konarów – lecz wzrok liści
nie dla skóry zwierząt, nie dla paru domysłów

pod spodem płot z osadem napisów: „ręce do góry!”
„preferowanie pewności odsprzedam”
„kradzież serc to system”

 

 

 

ISTOCZENIA

 

wychodząc ze snu próbowałem odnaleźć twój ślad
(świat nie zdążył jeszcze zwęszyć drogi do przyczyn ram)
biegłem gwałtownie to w jedną, to w drugą stronę
płosząc żółte zwierzę które w pierwszej chwili
wziąłem za twój szalik

w nieznany sposób odbiłem jednocześnie od jawy i snu
świt zaszumiał nad podporą mostu ze zdrewniałych lin
poniżej kąpały się wróble niedbale odbite od rogówki
widziałem też spokój wirujący jak cyklon – i traktaty
kreślone na masywach obcych lądów
i rozpad pór roku, i głód wsparty
na rzęskach mikrobów

w kałuży wciąż kąpały się wróble
były stare i pewne siebie jak każde cesarstwo
chyba też okrutne
jeden z nich wbijał we mnie wzrok
przez moment kimś byłem –
nawet jeśli ziarnem

 

 

 

PRZEZ

 

w gruncie rzeczy – rzeczy

organellum bliskie i raźne

i to:
przebyć mimo

 

Cezary Domarus

 

Cezary Domarus, autor książek poetyckich: ekwipunki (1999/2000), Mózg story (2001), Wiersze po/lity/tyli/czne (2005), Zwrotki (2012), cargo, fracht (2016). Napisał również zbiór tekstów pt. Podania. O doświadczaniu języka (2013). Debiutował w 1992 roku w miesięczniku „Fantastyka” opowiadaniem SF. Mieszka w Warszawie.

 

Cezary Domarus Trax

PODZIEL SIĘ

Do góry