Są tajemnice
.
Jak najbardziej, info od dawna potwierdzone: są tajemnice. Po pewnych ludziach,
po ich dziwnie przechylonym kroku już wtedy, kiedy
nosiliśmy tornistry, orientowaliśmy się, że są.
Tu i tu, tajemnica. O takim i takim promieniu. Tu
są szuwary tajemnicy. Tajemnice prawie nie zmieniają się.
Niewiele więcej, niż woda w głębi stawu zmienia się w wyniku działania
dymu z kominów, kalendarza, pór cywilizacji.
Tu i tam. Z ciałami przewodników naszej młodości nieraz
potem imprezowaliśmy. Jak paliły fajki? Paliły fajki normalnie.
Jak chyliły się? Już nie za wiele. Kiedy któreś z nas zafalowało w ten jeden
jedyny, odpowiednio niecodzienny sposób, wiedziały, że ich czas nadchodzi.
Dumne i smutne siadały w kuligu ginącym w marcowym niebie,
choć jeden jego koniec nie miał się nigdy oderwać od ziemi.
.
.
.
Wiersz z cytatem z Pawła Śmiałka
.
Nie można jednak powiedzieć, żeby wiązanie na swojej osobowości
szarf, seksownych szarf, było czynnością całkowicie
pozbawioną sensu. Wyższego sensu. Dobre samopoczucie
konserwuje nas dla dzieł znaczniejszych. Róg jak nosorożec,
bucik Travolty, tak wjeżdżasz
w obszar istotny. How about
THAT?! Twórczość wykuta, jak Hebrydy,
na morzu small talku, ale small talku
dobrze przeprowadzonego.
Agresywnie…
Casanovicznie…
Pokrzywa
jest niebezpieczna dlatego, że ma wiotki liść. Sztywny nie byłby groźny.
Rozfalowane, zielone życie, wieża w jednym miejscu podnosi drugie.
.
,
.
Maile przybywają
.
Niektóre maile przybywają jak kawał ziemi, ze sterczącymi korzeniami,
rosły gdzieś przez lata, a jednak pewnego dnia kazano im nas znaleźć.
Oznacza się takie „do odpisania”, bo nie umie się odpisać.
Nie muszą być zresztą wcale tak masywne, pardon, ważkie.
Ale ten zaświat, jaki pokonują.
Akwedukt pocztowy nad bagnami Biebrzy.
Pole gęstych, drobnych aktywności, na
którym nadawczyni i odbiorca stracili się z oczu,
kwadrat dwadzieścia na dwadzieścia lat.
W końcu, w sierpniu, pisze się odpowiedź, w
przekonaniu, że mail przyszedł miesiąc, dwa miesiące
temu. A przyszedł on w lutym. Tyle się z nim chodziło.
Jest silniejsza od czasu tokarka, niewidzialna,
pędzi się nią przez życie.
.
.
Książka dostępna tu: http://wydawnictwoj.pl/rafal-wawrzynczyk-dziecko-na-glowie-krola/
.
.
.
.
.
Rafał Wawrzyńczyk – ur. 1980 w Tomaszowie Mazowieckim. Pisuje o poezji i muzyce współczesnej. Laureat Grand Prix Konkursu Polskich Krytyków Muzycznych „Kropka” w 2018 roku. Felietonista „Ruchu Muzycznego”. Razem z Miłoszem Biedrzyckim przełożył „Błękitną wieżę” Tomaža Šalamuna (2019), a z Dawidem Kujawą i Jakubem Skurtysem opracował wybór wierszy Jarosława Markiewicza „Aaa!…” (2020).