Pomiędzy
.
Nie słychać już
zdziwionych sobą westchnień,
tylko chybotanie stołu,
na którym dociskacz do papieru
w postaci posążka jednego z bogów
co noc inaczej brzmiącej mitologii
nie pozwala nawet na chwilę
wyfrunąć przez otwarte na początku
wszystkiego jeszcze pewną ręką okno
(tą samą, która mierzwiła mi włosy,
a głos towarzyszący jej od święta
powtarzał: nieładnie, nieładnie)
żadnej z osiemdziesięciu sześciu stron
umowy zawartej pomiędzy.
.
.
.
Pamięci Ernesta Brylla
.
Została po nim książka
wielkości dwóch
pudełek po zapałkach,
połączonych grzbietem,
na którym dźwigały świat.
Na pierwszej stronie dedykacja,
to znaczy tekst za krótki,
jak przez mgłę pamiętający o tym,
komu została podarowana i po co,
o własnej śmierci mówiący,
że to nic,
to tylko kot napłakał.
.
.
.
Filiżanki
.
Niektórzy tak mają, zapewniała,
że układają filiżanki w kolejności
niewypowiedzianych nigdy słów,
i przykrywają je spodeczkami
zrobionymi z wyrazów twarzy,
których u nikogo więcej nie zobaczą,
bo takiej czy innej rozmowy nie było.
Czy piją z tych filiżanek?
A pewnie, że piją.
Niekiedy i dosłownie
ze wszystkich jednocześnie.
Nie znoszą długiego
po sobie milczenia.
.
.
.
Niechcący
.
Jedno słowo niechcący
nie stanie się ciałem
w wierszu, który tłumaczę,
więc nie wiem na pewno,
co na myśli języka
miał autor, co ty.
.
.
.
Od a do z
.
Któregoś dnia zaczęła się powtarzać,
na nowo wymawiać słowo mama,
jakby to nam się zapomniało,
jakbyśmy to my mieli się nauczyć,
z jakich głosek i po co
się składa na pół.
Zaczęła nam powtarzać,
w kolejności alfabetycznej,
czego nam za nic w świecie
nie wybaczy,
od a do z.
.
.
.
Od ciemności
.
Wywoływacz,
przerywacz,
utrwalacz
brzmiały jak narzędzia
wykradzione Panu Bogu,
żeby i w naszej piwnicy
można było
z biegiem czasu
zrobić wszystko.
Właśnie tam, po każdym
najważniejszym dniu
swojego życia,
ojciec przy pomocy szczypiec
oddzielał, jak to mówił, prawdę
od ciemności.
.
Agata López Kornacka – urodzona 13 sierpnia 1988 roku w Kielcach, poetka, tłumaczka i nauczycielka języków obcych; doktor nauk humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Publikowała w „Twórczości” i „Poezji dzisiaj”. Laureatka wielu konkursów poetyckich. Aktualnie mieszka w Jaén (Hiszpania).
Książki poetyckie:
- Białe stokrotki, Warszawa – Rzeszów 2010
- Bez czasownika, Jastrzębie Zdrój 2015
- Imponderabilia, Warszawa 2018
- Aquí donde la ves, Madryt 2019
- Mañana seremos otro día, Barcelona 2022
- Donde llega menos luz, San Juan (Portoryko) 2024
Przekład literacki:
- José Hernández, Gauczo Martín Fierro, Warszawa 2015
- José Hernández, Powrót Martína Fierro, Warszawa 2017
- Liliana Lukin, Esej o władzy, Warszawa 2017
- Rafael Obligado, Santos Vega, Warszawa 2018
- Juana Inés de la Cruz, Moja bardzo wielka wina, Warszawa 2020
- Bolesław Leśmian, antología poética, Valencia 2021
- Janina Osewska, być / to be / ser y estar, Białystok 2021
