Pusta łąka
Jadę na święta do domu
gdzie zostały moje szelki
pocztówki z wakacji, muszelki, dropsy.
Za lasem, za górą wydeptałam ślady
nie zostało po nich nic
tylko w uszach słyszę śpiew
niesie go pusta łąka.
Ja jestem z tamtych stron
w genach mam zapisany kod
zmieniłam do niego pin
ja jestem z tamtych stron
mam cały strych wspomnień
do dzisiaj został mi ten sam
kolor oczu i znamię na nodze.
Skąd jesteśmy?
I dokąd zmierzamy?
Gdzie mój dom?
A gdzie głowa?
Skąd jesteśmy?
I dokąd zmierzamy?
Gdzie zostanie duch?
A gdzie pójdzie ciało?
Dom mój stoi tam gdzie ja
tam mam swój ze szkieletu pokój
na pustej łące słychać mój dziecięcy śpiew
tam zostanie na zawsze po mnie ślad.
Poetka
co ze mnie za poetka
lewe oko i lewa ręka
wydłubuję sobie myśli
nie sterylizuję
nie cyklinuję
nie smaruję
nikomu
poetka bez zdania
i ze zdaniem złożonym
polityka i religia
chodzą parami
trzymają się
za ręce
gubią cnotę
i kroki
Na oślep
Masz na policzku długą zmarszczkę
a gdy cię całuję
jesteś zimna jak galaretka.
Patrzysz mi w oczy
węgiel sam bez iskry
nie wiem gdzie cię szukać.
Medycyna z internetu
wie tyle co wszyscy.
Biblioteki atakuję
jadę na mol bryce
walczę o wiedzę
iskrę dla twych oczu.
Hamuję przed mężem
depczę mu po sercu.
Pełnia
Jestem odległa
niczym kaligrafia
mój atrament zasad
płowieje od słońca.
Pożółkły mi stopy
od łąkowych mleczy
zdeptałam z radości
widząc dziś ciebie.
Pójdę po rozum
później
po zmierzchu
rozłupię na strzępy
swoje zmartwienia.
Mam teraz walizkę rozwiązań
na przebranie
z księżycem założę sojusz
wart nieba
dyniowe pole
będzie nam świadkiem
bo teraz wierzę
w każde zdarzenie.
Pójdę po rozum
później
po zmierzchu
rozłupię na strzępy
swoje zmartwienia.
Miłość to
Miłość to
dwadzieścia palców
cztery stopy nad ziemią
Miłość to
dwie zakochane twarze
podobne do siebie
jak brat i siostra
Miłość to
stare kapcie przy łóżku
sceny z piekła rodem
Miłość to
milczenie w drodze do pracy
tak ambrozyjskie
jak ulubiona płyta
Magiel
Zostań w chmurce myśli
i puść te sznurki
od których pieką dłonie
nie patrz na globus
pocztówki od znajomych
kup lepiej bilet
nie siedź
gdy inni siedzą
ludzie często żyją tak
jak żyją inni
rzadko lubią być ze sobą
tak się siebie bardzo boją
sterowana zdalnie przez
wzory i schematy
wyjdź poza nawias
odejmij i pomnóż
jesteś więcej warta
niż wszystkie procenty.
Nina Malinowska, urodzona 26 stycznia 1985 roku w Sierpcu. Z wykształcenia politolożka i aktorka. Absolwentka Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego oraz Szkoły Aktorskiej Jana i Haliny Machulskich. Od 2013 roku występuje na scenie jako piosenkarka, pisze wiersze i do nich wymyśla melodie. W 2015 wydała mini album zatytułowany „O nas”. Obecnie występuje z mężem w duecie Nine Berries, a także prowadzi teatr dla dzieci: Teatr Tup Tup. Domy Tymczasowe to jej debiut poetycki. Od 2011 roku mieszka z mężem i kotem na Starych Bielanach w Warszawie.
