o północy w paryżu
w twoich włosach gwiazdy. moje dłonie. szept
piersi. uda. bezkresna pieszczota. marzenia
czekające na nas. od twoich narodzin
moje wargi. wilgotne. pośpieszne
jak w obłędzie pierwszego aktu
Amants du Pont-Neuf
w czasie wyśnionym poza czasem
gdzie kocha nas już tylko cisza
zatrzaśnięta w szczęściu. z perspektywą
na przejście pod najgłębszą wodą. gdzie kamienie
zbudzone najcichszym nawet westchnieniem
tańczą
swoje kolejne życie
nasze kroki. lekkie. śpieszne
jak lata każdego istnienia. w rytmie
śmierci wpisanej w sen. bez akompaniamentu słów
jesteśmy
bosko-ludzcy. jak niegdyś
na bruku. twórcy
w zachwycie. ja tobie jestem i ty mnie jesteś
ludzko-boscy. na zbyt wysokich obcasach libertyńskiej młodości
być może. w nierealnej scenerii. jak u Vettrino
albo na tę jedną chwilę
do utraty tchu
ostatnie tango. nasze
miejsce. gdzie sekretność igra tylko z ciałem
w dymnym poblasku latarni
trzewia. mowa oddechu
twoje wpatrzone w mą duszę oczy. w uścisku zmysłów
pocałunek dnia
w środku Le Pont Neuf
cienie
wirujące. inicjalne. kreski Renoira. ja-ty. na zawsze
i na wszędzie
prokreacji. w świecie
opowieści. tylko
nasze
zaklęte
na wieki wieków
tamte dni. tamte noce. oglądane stuleciami
masek ożywionych zazdrośnie. naszym
pożądaniem. teraz
ukrytym
w szaleństwie
gdyby bóg kochał
gdyby bóg kochał ludzi jak samego siebie
nie paliłby ziemi. istnienia. domu
ale gdyby bóg kochał jednorodność
jak ty samego siebie
nie stworzyłby klas. gatunków i kolorów
a co jeśli bóg by się zakochał
pozwólmy sobie myśleć
że rodziłyby się dzieci z najwyższą próbą inkluzji
bez skazy czystości
Adelaide, 2016, oglądając tv polsky
krótka kronika ciężaru obyczajności
a może byś zechciała uśmiechać się. bez żenady
żyć. bez ceregieli
kochać
bez pamięci
kosztować szaleństwo. bez wyjścia. a nawet bez skrupułów
chciałabyś łamać konwenans stary jak prababka
bez wstydu
rozmawiać. pod gwiazdami. nagim ciałem. w miejsce języka
zechciałabyś może
w towarzystwie. jak szalona Julka. bez namysłu
bulwersować
gorszyć. spróbuj
nikt ci nie zabroni
poznać swoją nieubłaganą naturę. jak trzeba
zapaść się pod ziemię albo wzlatać nad i przenikać światła
istnieć. bez wysiłku
zapłakać miłością. w perspektywie. bez pamięci
sięgnąć dna. wbrew wszystkiemu i wszystkim
uznać ład zamętu w którym przyszło tkwić i jest. jak ty jesteś. później
oddychać. pod jakimś niebem. w głuszy
słuchać nawoływania. pragnienia
drzew. z zachłannością wchłaniających twoją ostatnią łzę
ulgi. bez kompromisów
czemu sprzyja dżdżyste dziś mocno powietrze
Teresa Podemska–Abt jest doktorem filozofii w zakresie literatury: absolwentką uniwersytetów: Wrocławskiego, Adelajdzkiego i Południowej Australii. Jako pisarka i krytyk literatury, socjolog edukacji i literatury tworzy w wielu gatunkach literackich, a także tłumaczy z literatury aborygeńskiej. Mieszka w Australii od maja 1981 roku, ale często odwiedza Polskę, pracując w kraju ojczystym akademicko na zaprzyjaźnionych uniwersytetach. Zajmuje się badawczo i pisarsko e-/migracją i wielokulturowością australijską. Jej prace i wiersze publikowane są w wielu czasopismach, m.in. Postscriptum Polonistyczne, Rozmowy o Komunikacji, Text Matters, Culture–History–Globalisation, Odra, Tygiel Kultury, Czas Kultury, Poezja dzisiaj, Metafora Współczesności, Poetrix, itd. oraz w wielu ważnych dla polskiej i polonijnej kultury periodykach internetowych: Kobieta 50 plus, Polska Canada, Culture Avenue, Puls Polonii, Przegląd Australijski, itd.
Książki: Składam człowieka, Spaces of literary Wor(l)ds and Reality: Interpretation and Reception of Aboriginal Literature, Świat Tubylców Australijskich, Żywe Sny, Spoza Raju, Pomieszały mi się Światy (1995).
Antologie, w których znajdują się utwory pisarki to m.in. On Life’s Path, Contemporary Poetry. An Anthology of Present Day Best Poems, Metafora Współczesności, Pomosty, Zielona zima, Poezja dzisiaj.
Teresa jest stypendystką Departamentu Sztuki Południowej Australii, Australia Council for The Arts i Australian Postgraduate Award oraz lauretaką konkursów poetyckich w Polsce.
Jej wiersze i eseistyka były (i są) prezentowane przez Australian National ABC i Ethnic Radio, a także, tworzyły scenariusze przedstawień i recitali poetyckich, w Australii, Polsce, Niemczech, Francji, USA. Polski Teatr Stary w Adelajdzie przygotowuje w tym roku premierę widowiska – Bo Miłość to jest wariatka opartego na scenariuszu Teresy, a do którego muzykę skomponował Kamil Abt, syn pisarki.
Teresa Podemska – Abt związana jest z The Australian Institute of Aboriginal and Torres Strait (AIATSIS) I afiliowana z SA Writer’s Centre, Australian Association of Authors oraz International PEN.
