DZIŚ
nie pytaj mnie co
o tobie
myślę dziś
jestem (nie wy!)
OBRAŻALNY
kocham cię bardziej
niż siebie
i ją razem
w(niebo)wziętych
myślisz o mnie
kiedy śnisz?
śnisz o mnie
kiedy myślisz?
jestem przecież
nie do pomyślenia
stwarzałem cię
na obraz
i podobieństwo moje
a wyszłaś mi bokiem
taka niepodobna
jestem twój
już tylko
rozpędu
jaki lubię alkohol?
nie piję
alkoholu
ale najczęściej
whiskey
tak długo
już
wmawiałem sobie
że jest
dobrze
że w końcu jest
jak jest
Zbigniew Wojciechowicz – dobry rocznik 71.
Pojawił się na świecie wraz z mikroprocesorem, dorastał razem z ruchem punk, o kilka miesięcy minął się z Rafałem Wojaczkiem, Morrisonem i towarzyszem Chruszczowem. Wszystko to zapewne wpłynęło na to kim i jaki jest. W przerwach między pisaniem uczy w szkole, gra, śpiewa, wędruje po górach wszelakich.
Publikował m.in. w takich czasopismach, jak: „Topos”, “Bliza”, “Pogranicza”, “Nowa Okolica Poetów”, “Portrety”, “Migotania”; w kilkunastu antologiach zarówno regionalnych, jak i ogólnopolskich.
Jego wierszom poświęcono dwie audycje w Programie Drugim Polskiego Radia (prowadzący – Wacław Tkaczuk) oraz dwukrotnie w Radiu Szczecin.
Wydał trzy tomiki wierszy: “Anioły Bliźniacze” (Akcydens 2008), “ORWO” (Forma 2011) oraz “Dulszczynea” (Forma 2017).