czerecha wyrwana z korzeniami
a
i żeby tylko, rozpadła się
w kąty, w liście, w wietrzne fale
chodź, połóżmy się tu, na skraju świata
rano znów ktoś przegra
a
a
a
anabioza
a
odprowadza mnie do domu czarny kot, więc oczekuję nieszczęść
nie wchodzę do pełnej wanny, sny trzymam pod poduszką
ramiączko całą noc się zsuwa, za oknem grasuje silny wiatr
koc przywiera jak gęsia skórka, nic poza tym się nie dzieje
przejeżdża biały volkswagen, tylko uszy pozostały, reszta już nie
a
a
a
pomiędzy kawą a papierosami z twoich ust i dłoni
a
wypiję twoją kawę, wypalę papierosy, połknę twoją dłoń, zagryzę twoje usta
to twoje jest cholernie chore, bierze zastrzyki, od rana kładzie poduszkę na głowie
zasypia na podłodze: biorę więc twoje, żeby stało się nasze, japońską poduszką
stale pod ręką
a
a
a
bardzo jasny punkt
a
koniunkcja jowisza i saturna to pretekst, by wpaść w ramiona ciepłej materii
mieszają się barwy nocy, zbliżają spojrzenia najjaśniejsze, entropia wzrasta dynamicznie
planety krążą po pokoju, przyciągają ruchome ściany, okna, lampy
przyczyna nas nie obchodzi, dotykamy światów równoległych
wszędzie jest tak samo, wokół rozdmuchany księżycowy pył
przez kolejne kilka minut podchodzą bliżej drzewa, krzyżują się drogi
wybierzmy jedną niemożliwą
a
a
a
bezdech
a
smog zapełnia miasto, już się nie mieszczę
uciekam rowerem, pod górę, jak zawsze
a
a
a
a
a
Lula Sarnia – projektantka graficzna, malarka i poetka. Laureatka nagrody głównej XXVII edycji konkursu im. Jacka Bierezina (2021). Autorka debiutanckiej książki poetyckiej „Wiśni mi się” (Dom Literatury w Łodzi, Łódź 2022).