już czas
.
wchodzę w jesień. w szpaler drzew przy drodze
wiodącej poza horyzont. dotykam dłonią
ich barw chełpiących się miedzią czerwienią
i złotem nim przemienią się w bezlistną ciszę.
w górze klangor żurawi woła że już czas
odlecieć.
.
.
.
młodość
.
odeszłaś. próbowałem wytropić drobiny twego zapachu
ale daremnie. wszystkie tropy okazały się fałszywe
i prowadzące donikąd. wszystkie dowody
na twoje istnienie w jednej chwili zmieniły się
na zwodne poszlaki. błędne ogniki rozpalane
na obrzeżach pamięci. idąc ich śladem
nie potrafiłem cię odnaleźć. w końcu
uwierzyłem że urodziłem się starym człowiekiem
i że nigdy cię nie było.
.
.
.
na skraju
.
nie wiem jak znalazłem się w tym parku skoro od dawna
on nie istnieje. jego ślady ukryte są w sepii starego
albumu. kiedyś znałem tu niemal wszystkie
tajemnice skrywane pod rozłożystymi
drzewami. miłości do grobowej deski tak wtedy
odległej że aż nierealnej. żwirowe alejki wybiegały
na powitanie moich kroków. dzisiaj
patrzę w głąb i widzę tylko samotne drzewo
na skraju drogi.
.
.
.
pocztówka z nieobecności
.
nigdy mnie tu nie było. tylko niespieszne kroki
morza pozostawiły ślady na piasku. a jednak
wróciłem do miejsca swojej nieobecności
choć wszyscy powtarzali abym tego nie robił.
mówili że przeszłość jest rzeką
i nigdy nie powraca ale mewy wciąż te same
i słony smak wody. takie je zapamiętałem
z mojej nieobecności.
.
.
.
zadra
.
bezbronny wobec otaczającej rzeczywistości daremnie
szukam znaków prowadzących do miejsc
które mogłyby mnie ocalić. ścieżki wylane asfaltem
prowadzą donikąd. ściana lasu przetykana
śpiewem ptaków coraz bardziej odległa
przemienia się w rozmazana linie horyzontu.
rozpaczliwie wypatruję na piasku śladów stóp
chłopca którego twarz zamajaczyła przez chwilę
pozostawiając po sobie jedynie wspomnienie niczym
zadra pod powieką.
.
.
.
.
TADEUSZ ZAWADOWSKI – poeta, redaktor, krytyk literacki; urodził się 9. 12. 1956 r. w Łodzi, od 1981 roku mieszka w Zduńskiej Woli, gdzie współtworzył Klub Literacki „TOPOLA” ( którego był nieformalnym liderem i redaktorem serii wydawniczej Biblioteka TOPOLI ) oraz Klub Twórczej Pracy „BEZ AUREOLI” . Członek Związku Literatów Polskich. Laureat około 250 międzynarodowych i ogólnopolskich konkursów literackich oraz wielu nagród literackich m.in.: POLCUL FOUNDATION ( w kapitule m.in. Jerzy Giedroyć, Gustaw Herling – Grudziński, Jan Nowak – Jeziorański) oraz za całokształt twórczości literackiej: IANICIUSA imienia Klemensa Janickiego, Nagrody Ekspresjonistyczną FENIKSA im. Tadeusza Micińskiego i SUPER CYSIORA. Za dokonania na rzecz rodzinnego miasta przyznano mu tytuł Zduńskowolanin Roku 1999 oraz medale Zasłużony dla Miasta Zduńska Wola (2008)i Zasłużony dla Powiatu Zduńskowolskiego (2010). Minister Kultury i Sztuki w roku 1995 przyznał mu tytuł Zasłużony Działacz Kultury. Jest autorem blisko dwóch tysięcy publikacji w ogólnopolskiej, emigracyjnej i zagranicznej prasie literackiej. Swoje wiersze i teksty krytyczne publikował w ponad 250 antologiach literackich. Były tłumaczone na języki: rosyjski, łotewski, chorwacki, bośniacki, serbski, słoweński, macedoński, grecki, hiszpański, włoski, niderlandzki, francuski i angielski. Wydał 18 tomów poetyckich: Fotoplastikon (1987), Witraże (1991), Demony (1992), Przedrośla (1994), Listy z domu wariatów (1995), O Elizabeth, Berenice i jeszcze innych kobietach (1997), Krajobraz z kroplą w tle (1997), Lustra strachu (2000), Ścieżka obok raju (2005), Między horyzontami (2006), Powrót do domu wariatów (2007), Listy i cienie (2011), Kiedyś, (2014) – Nagroda Literacka im. Ryszarda Milczewskiego-Bruno i wyróżnienie XXXVII Międzynarodowego Listopada Poetyckiego , Mrówka (2017) oraz budzik z opóźnionym zapłonem – nominacja do Nagrody Literackiej 43. Międzynarodowego Listopada Poetyckiego, (2019), dopóki budzik tyka (2020), raport z czasów zarazy ( 2021), ptaki spadające w niebo (2023) i senne mosty (2025).