He’s not a jealous guy
.
W kiosku z totkiem w Feniksie starsza para, ona odbiera trzysta złotych, odwraca się do faceta
– Zazdrościsz mi, że to ja wygrywam, a nie ty?
– Ja nie zazdraszczam, bo ja przepuszczam.
II ‘22
.
.
Odstające włoski (24)
.
Materia ożywiona antropoidalna.
II ‘22
.
.
Odstające włoski (25)
.
Idealny autokomentarz? Piłata.
II ‘22
.
.
Telefoniczny nekrolog
.
Zadzwonił Tomek Troska
– Normalnie bym zadepeszował, ale nie ma już tutaj telegramów. Zmarł Daniel Passent. Felietonistyka polska poniosła dotkliwą ulgę.
II ‘22
.
.
I cytat ode mnie
.
Z tekstu Jacka Szczerby na stronie „Wyborczej”: „Informację o śmierci Daniela Passenta podała jego córka Agata. Na Twitterze potwierdził to tygodnik »Polityka« […]”.
II ‘22
.
.
Kontynuowany, prawie stychomytia
.
Wysłałem tak podejrzliwe następstwo zdań Grażynie, odpowiedziała wpisem Passentówny przytoczonym za dziennik.pl: „Daniel Passent umarł dziś. Jesteśmy zdewastowani”.
II ‘22
.
.
Z lęku przed nieznanym?
.
Niemiłosiernie gadatliwego piekarza z Bema dziś niemal zatkało, konkretnie kobieta o zaangażowanym wyglądzie
– Czy jest chleb z niskim indeksem?
– Nie wiem.
– Nie ma pan?
– A co to jest?
– No, nie wiem.
II ‘22
.
.
Albo na dnie Nilu bez honoru lec
.
Izia w DCF-ie, do jej rzędu wchodzi para, siadają, facet z miejsca za wolnym
– Przepraszam, czy tu ten film z Nilem?
– Tak.
Reklamy, zaczyna się projekcja z czarno-białą sekwencją pierwszowojenną. Za Izią dwie gadają. Ze ścieżki
– Poirot.
Izia słyszy z tyłu jedną blisko ucha
– Przepraszam, czy to Śmierć na Nilu?
– Tak.
Dziś też na mieście nie miałem okularów.
II ‘22
.
.
Odstające włoski (26)
.
– Nie wiesz, skąd jutro będzie wiało? – pytał kurek na kościele blaszaną chorągiewkę.
II ‘22
.
.
Na rogu Groszowej i Pankowskiego
.
– Adam?
– Taak – niezbyt, kto. A!
– Łukasz?
– No pewnie. Nie jest źle z nami, jak się poznajemy.
Kolega z roku. Co słychać, co robimy, krótko i niekleiście. Łukasz
– A profesor Albertyńska jeszcze uczy?
– Nie, na emeryturze.
– Miałem z nią zajęcia, oho, ho!
– O?
– No, miałem.
II ‘22
.
.
Jednak chyba nie po ziołówkę
.
Jacentego w osiemdziesiątych zeźlił kolejny odjazd Wolniaka u dominikanów. Opowiadał potem (Jacenty)
– Zdenerwowani wyszliśmy z Tadziem Mikołajkiem. Poszlibyśmy na wódkę, ale że mamy już swoje lata, poszliśmy do apteki.
II ‘22
.
Opowiadanie JMR-a
.
z początku dziewięćdziesiątych, u niego i pani Ewy na Filtrowej. Kołakowski był kiedyś w Anglii na przyjęciu, raczej wystawnym. W którymś momencie znajomi z drugiej strony stołu jęli słać dziwne znaki, wyraźnie doń, wskazując oczami siedzącą obok niego starszą damę. O co chodzi? Kołakowski spojrzał, czy nie dolać jej czegoś lub coś podać, nie. Dyskretnie sprawdził stan swojej garderoby, w porządku. Ale mimika z naprzeciwka dalej znacząca, więc tylko uniósł brwi w niezrozumieniu. Po przyjęciu powiedziano mu, że siedział obok Agathy Christie.
Mentzel przytacza inną wersję tej historii w biografii filozofa, cytując z książki Osieckiej. Byłem u Rymkiewicza wcześniej, nim się ukazała. A Kołakowski w swoich dziełach wspomniał angielską pisarkę jeden raz: „Stwórzmy sobie sztuczną nudę i czytajmy przez godzinę książkę w niezrozumiałym języku: może to być przecież powieść Agaty Christie” (Mini-wykłady o maxi-sprawach).
II ‘22
.
.
Odstające włoski (27)
.
Mit der Liebe, jakby napisał John Lennon.
II ‘22
.
.
Gdyby nie Ш w nazwisku Szostakowicza (po polsku i tak S), inicjały ułożyłyby się w СССР
.
Wielkanocny festiwal Ludwiga van Beethovena skreślił z programu Strawińskiego, Szostakowicza, Skriabina, Rachmaninowa.
– Najlepiej byłoby ich wysłać na trzy lata na Sołowki – jakby nagle palnął nieoczekiwanie Iwan Bezdomny.
III ‘22
.
.
Pninka
.
Michalina chciała podpuścić studentów bibliotekoznawstwa
– Czy uważają państwo, że Lolity należałoby zakazać?
– Zakazać to może nie, ale upchnąć gdzieś z tyłu w bibliotekach i nie reklamować.
III ‘22
.
.
Babie odnowił się piosenkarz
.
Kiedy zaś Michalina zdawała na studia doktorskie, chcąc pisać o Jacku Podsiadle, osoba z komisji – dałbym konkretnie, ale Michalina nie znała, w każdym razie profesorka filologii – postanowiła się dowiedzieć
– Czy ten pani Podsiadło jest spokrewniony z piosenkarzem Dawidem?
III ‘22
.
Odstające włoski (28)
.
Jednego czy drugiego ministra nauki da się znieść, gorzej z dyktaturą ciemniaków lokalnych.
III ‘22
.
.
Odstające włoski (29)
.
Słysząc o aktywistach, uaktywniam oporność mentalną.
III ‘22
.
.
Dubeltowy epigraf
.
„Są tacy, którzy jadąc w środku tramwaju, gdy usłyszą na pomoście awanturę, nie chcąc stracić siedzącego miejsca, wołają:
– Głośniej tam! Tu nic nie słychać”.
„Podczas gdy w małej kawiarence, chcąc się dowiedzieć, o co pokłócili się goście przy niedalekim stoliku, trzeba wypytać kelnera”.
Pierwszy cytat z Wiecha, drugi z Prousta w przekładzie Brzozowskiego; wprawdzie u Boya jest garson, ale Wawrzek bardziej pasuje składniowo.
III ‘22
.
.
A w zeszłym semestrze
.
pastiszowali u mnie Wiecha. Niektórzy wzięli się do pracy systematycznie, choć nie w tę stronę: wspomagając się słownikiem gwary warszawskiej z sieci, znaleźli i powtórzyli leksykę, której pisarz nigdy nie użył, ani przed wojną, ani po niej, ani w tekstach rozproszonych.
III ‘22
.
.
Powróciły magdalenki
.
do Vincenta, po roku bez mała, a nie było gdzie indziej kupić. Myślałem zaproponować kartkę na drzwi NAJBLIŻSZA MAGDALENKA W PIERWSZYM TOMIE PROUSTA. Lub chociaż do położenia za szkłem w gablotce przy ladzie.
III ‘22
.
.
.
Adam Poprawa (1959), filolog, krytyk literacki i muzyczny, edytor, prozaik. Pracuje na polonistyce UWr. Wydał m.in. tomy prozatorskie Walce wolne, walce szybkie (WBPiCAK, 2009; nominacja do Nagrody Nike), Kobyłka apokalipsy (WBPiCAK, 2014), Zaszłości (PIW, 2023), zbiór Szykista. Felietony po kulturze (WBPiCAK, 2020). Opracował odcenzurowaną edycję Pamiętnika z powstania warszawskiego Białoszewskiego (PIW 2014) oraz nowe, poszerzone wydanie Języka poetyckiego Mirona Białoszewskiego Barańczaka (Ossolineum, 2016) i zbiór tekstów tego autora o kulturze masowej Odbiorca ubezwłasnowolniony (Ossolineum, 2017). Przygotował wybór Białoszewskiego Na każdym rogu ta sama truskawka. Teksty reporterskie z lat 1946-1950 (Dowody na Istnienie, 2022). Przetłumaczył Epifanie Joyce’a (Biuro Literackie, 2016). Jest felietonistą „Nowych Książek”. Pisze monografię o Białoszewskim dziennikarzu.
