Praca nad powieścią przebiega w ramach warsztatów prozatorskich, które we Wrocławskim Teatrze Współczesnym prowadzi Jacek Bierut. Projekt powieści otrzymał Stypendium Prezydenta Wrocławia Jacka Sutryka w dziedzinie literatury. Powstała świetna grupa, bardzo pracowitych i zdolnych ludzi, których energia twórcza przerodzi się na pewno w bardzo dobre powieści. Nigdy nie słyszałam o warsztatach powieściowych, prozatorskich, które trwałyby dwa lata i pozwoliły na spokojny, indywidualny rozwój. Czy to nie jest kolejny znak, że we Wrocławiu pewne eksperymenty potrafią tak po prostu zaistnieć?
Uczę się nowej formy literackiej: pisania powieści, to znaczy konstruowania fabuły, wymyślania świata przedstawionego, myślenia dramaturgią i rozwojem bohatera. To nowe narzędzia i przedmioty, którymi zajmujemy się na warsztatach przez dwa lata. Oznacza to dla mnie zmianę w podejściu do pracy, gdzie samo postrzeganie świata i rzeczywistości nie staje się pretekstem do pisania, ale wstępem do analizy. W procesie nauki zwracam uwagę na rolę świadomości, wiedzy, kryteriów, które składają się na powieść. Część pracy obejmuje, poza warsztatem, przypomnienie sobie obszarów teorii literatury. Jest to najbardziej pożądana przeze mnie i potrzebna część pracy. Komfortowej, bo nastawionej na proces twórczy, trwający dwa lata.
Jacek Bierut powołał formułę nadzwyczajną, wcielając się w rolę superwizora grupy, czyli indywidualnych głosów twórczych, które realizują zupełnie inne wyzwania literackie, choć wszystkie mieszczą się w szeroko pojętej definicji powieści XX i XXI wieku. Uważność Jacka Bieruta, jego łagodność i otwartość na dialog, wysłuchiwanie, przede wszystkim kobiecych głosów, uważam za zjawisko niezwykłe, nieoczywiste i niecodzienne. Ukształtowany, dojrzały pisarz nie stanowi dla nas przeszkody, nie dominuje, nie tłamsi i nie podważa naszej wartości, przeciwnie, podąża, organizując dla grupy przestrzeń i czas rozwinięcia, przepracowania, odkrycia lub cudu. Pracujemy indywidualnie, choć jednocześnie grupa daje wsparcie dla każdej rodzącej się powieści. W tym także upatruję olbrzymią wartość tego projektu. Spotykamy się regularnie – co dwa tygodnie, jest to zatem bardzo porządkujący i dyscyplinujący system pracy.
Podstawą warsztatów pisania Jacka Bieruta jest metoda codziennej pracy nad powieścią. Co dwa tygodnie sprawdzamy wspólnie efekty pracy indywidualnej, ale nasze spotkania mają także charakter badawczy, analityczny, recenzencki, bo przypatrujemy się, podglądamy i zwyczajnie oceniamy jakość innych tekstów literackich, przywołując i powołując się na klasyków literatury. To pozwala przypomnieć sobie, uporządkować wiedzę lub powołać do istnienia listę lektur, które warto w życiu przeczytać, a nawet do niej powracać. Mogę zatem śmiało napisać, że projekt warsztatów Jacka Bieruta pomyślany został jako fascynująca dydaktyka – na poziomie rozwoju własnego języka powieściowego i warsztatu oraz wiedzy o literaturze światowej.
Dzięki warsztatom uczę się siebie – świadomie. To wielki przywilej w tym pędzącym i migotliwym świecie.
