Przez filtr
Była myśl nasączona złem,
jeden świt, dwa zmierzchy, trzy czwarte pełni.
Były granice zacierane mgłą,
mosty palone przedwcześnie,
wariaci topiący się w potoku słów i obłąkani.
Ci ostatni sądzili, że się opalą
w blasku księżyca.
Byłam też ja, tak przynajmniej mi się wydawało.
Zerwana z drzewa snu niedokończonego,
pod prawą ręką miałam przyziemność,
pod lewą stopą niebo i nawet nie drgnęłam,
kiedy zrobiono ze mnie mięso armatnie.
Nie przeskoczy nieba
Zapukała do drzwi,
noc gwiazdom skradziona.
Spłoszyła niewinną szczerość
do potęgi trzeciej bez bawełny.
Weszła do przedpokoju,
rzuciła gradem podnieconych gestów
i została na ciele napiętym jak struna
mammograficznym spojrzeniem.
Usiadła na końcu lóżka,
zaproponowała
lampkę bez wina w kolorze ust,
na których zastygły wścibskie pretensje.
Nim odpłynęła na rauszu,
wyszła przez okno.
Nie doczytała drobnego druku
subskrypcji chłopaka w moich oczach.
Jałmużna
Spojrzeć w
kiedy będzie świtać
smak
bliskość
atopię rozłąki…
skutek uboczny
balistykę dotyku
podążającą trajektorią
wszystkich moich drżeń
Otwierając źrenice na wznak
krzyczeć o chwilę
noszącą twoje imię
Chciałabym…
Lubię
Trzy czwarte pełną lub nie
na przebudzenie prawego oka
Lewe odsypia nocny astygmatyzm
Bez otwierania ust
dzielić myśli na niedźwiedziu
by uszczknąć coś na później
Chodzić po ostrzu tępych słów
wylewanych przez innych do zlewek
i nie jeździć w godzinach szczytu
Być ponadto i nadto
Chwycić gwiazdę za ogon
i zaciągnąć do łóżka
ażby nastał wschód
pięknem kwitnący za oknem
Gdybym tylko mogła
wstać na równe nogi
polubiłabym aerozol nieba
KATARZYNA DOMINIK
Urodzona w 1982 roku. Pisarka i poetka z zamiłowania. Propagatorka oraz ambasadorka DKMS Bazy Dawców Komórek Macierzystych Polska. Animatorka lokalnej kultury i krzewicielka regionalnej tradycji. Działaczka Stowarzyszenia Pacjentów Po Przeszczepie Szpiku Kostnego w Katowicach oraz Fundacji Lokujmy w Dobro.
Wiersze Katarzyny Dominik są publikowane na portalach społecznościowych, w antologiach grup literackich, na stronie „Kuźni Literackiej, oraz wyświetlone są na murach przy ul. Brackiej 2 w Krakowie w ramach międzynarodowego, wielojęzycznego serwisu społecznościowego poświęconego poezji – Emultipoetry.eu. Ponadto są tłumaczone są na języki: angielski, niemiecki, włoski, rosyjski, węgierski i chorwacki.
W 2020 r. otrzymała nominację w kategorii Publication of the Year (International) przez międzynarodowe forum poetyckie do nagrody Spillwords Press, w 2021 r. do publikacji miesiąca marca, nagrody „Publiczności” miesiąca maja Spillwords Press oraz do nagrody Burmistrza Gminy i Miasta Dobczyce w dziedzinie kultury.
Swoją przygodę z poezją zaczęła od wydania tomiku zatytułowanego Dobczyckiej poezji czar – wiersze zebrane (2012). W kolejnych latach wydała: Kropla krwi – życia bezcenny dar (2013), Słowa zaklęte w poezji… (2014), Moje Eldorado (2016), Nie umykaj… (2016), Droga do Emaus (2017), Są słowa (2017), Elizjum (2018), Exodus – wewnętrzna emigracja (2019), Nowe Jeruzalem (2020), Język Babilonu (2020), Genezaret – niebo nad ziemią (2021).