Kategoria: Poezja

opuszki palców na dekolcie

ćma walczy z oknem

to samo spojrzenie

czarne mocne linie

dzieła zebrane przez jakiegoś typa w golfie

stado mew zamyka horyzont

też chciałaby tak odejść

snajperską cierpliwością

na niebiańską łąkę

Patrzymy uważnie na siebie.

mam prawo cię oskarżać

Zawsze staję po stronie kobiet.

jedna po drugiej

robotnicy z budowy

zostanę strawą

sytość rozcieńczona

klekot kości stworzy system filozoficzny?

w wibrujących dłoniach

czyli całkiem neutralnie

to dopiero szczęście

I będę miał złote liście we włosach.

pozornie tylko czarny

oczekuję od ciebie

nawet gdybym przestał pisać

Tyle się dorobiłem przez te lata.

a tak chciałam na łeb na szyję

Nie wiem.

sumy były zerem

stanie nad studnią

przybyła kolejna poprzeczka

wszędzie tylko rozdroża

moje ciało mówi mi, że więcej nie mogę

recytuj moje pieśni 

opuszczam cenę codziennie

To mniej więcej wszystko

to nie tak, jak myślisz

zechce mnie rozdeptać

Taki jest układ relacji

z wiosną

ciebie to nie dotyczy

przy pomocy szczypiec

jako chwilowe my czy wy

Jezus był szalony

Zgłodniałym wróbelkiem

odpowiednie zdjęcia

moje kulawe modlitwy

zobaczyć ojca

lasy trzeszczą

Miasto stało i stoi.

tylko nimi

choćby ich była chmara

i zaraz się zacznie lato bez wiosny

nie ma powrotu

Wiekuiste zmarnienie

i jeszcze wciągnąć świat

każdemu

Why did you create whores?

po co do tego udziec

codziennie piszemy więcej

sap ziemio w szalu z wat i perkalu

z bogatego scenariusza dyrektorów

tutaj się wykonuje ruchy wahadłowe

wyprzedza żałobny kondukt

bez głów, rąk i oczu

Po jej korytarzach błąkamy się do dziś.

zaczynać się od środka

tamtej dusznej nocy

do źródła.

nawet drzewa twardnieją

brakuje mi czegoś wewnątrz

Bóg się rodzi.

obnaż swoje kości

z kroplą zaschniętej krwi

domek dobry

W poniedziałek urodziny Janusza Stycznia

Śmierć ma być równa.

Ech, niech uprzątną to miejsce.

nie chcą mieć czytelników

czerwone dłonie dziewczynek

kradłem

rzuciliśmy w nią patyk

Reszta jest bez śladu.

Cisza

Z „Wiązań”

niedowiarki ciągle nie wierzą

z gruntu do nieba

Tam, gdzie nikt mnie nie zobaczy.

teraz zaczyna się wszystko

Samopylni nie zdychają

na kartkach rozdzieranych drugiego dnia

jestem boginią

Jutro się zacznie

już niemal wtoczony na szczyt

Mieliśmy swoje momenty

Sadza spod pieca

białe szybko się brudzą

dla mnie to rozkosz

dokarmelam

nie wkładaj nowych butów na to błoto