-•-
.
ty decydujesz
kiedy cię dostrzegam
słyszę kiedy przemykasz
między mną a resztą świata
widzę kiedy przestaje
nazywać po imieniu
.
.
.
-•-
.
zamaluj obraz rodzinny ten sobą
a nie będziesz miał bogów cudzych przede mną
nie ma bogów cudzych przede mną
tylko ja i po mnie i teraz
uważaj czego sobie życzysz
za bardzo pokazujecie czy nami sterujecie
jak wolno żyć według siebie
to co było marzeniem morze się stać
przekleństwem
bo tak
.
.
.
-•-
.
wzięli zwinęli monopol na bóstwo
wpadła mi ta łza do oka wiele razy
wychwalaj paciorki i prawo do urny
w wielkiej skorupie mały orzeszek do zgryzienia
zastany porządek w państwo drwala
wszyscy jesteśmy po co ku temu nie biec
trochę w piekle trochę w niebie
po co do tego udziec
.
.
.
-•-
.
o ja!
klęczę tylko przed swoimi obrazami
tuś mój szklany płot
zoo z widokiem na szott
paluszki w metaversie mam sama
dłubiesz mi w nosie a się nie prosie
o audiencję
popłynę wierzchowcem na stanie
morze na lądzie
są takie dziwki co walczą zadanie
.
.
.
-•-
.
co do istoty znaczy jestem
w przepaści swej i tu gdzie chcę
dopuszczam do siebie myśli
większość nie
odganiam od siebie bliskich
potem lgnę
moje jest teraz na mieście
na wsi też
na mapie byłam gdzieniegdzie
na mapie czasu też byłam wszędzie
za piąta pięć i o piątej dziesięć
a wymawiacie że nią nie jestem
to ja w istocie teraz jestem
w tym nagim potocznym wersie
.
.
.
-•-
.
dym na tle palmy wije się i rozpływa
letnia kawa mruczy pod stopami
w parującej szczelinie koło południa
trzeszczą okruchy powietrza
przenikając fundament
eksplorując fortuny przypadek
a niemal w każdym kroku czai się to
co będzie później
przesuwane z miejsca na miejsce w ramach
czasu stałego przyszłego udało się
przez pozycję do ekspozycji
.
.
.
Katarzyna Osipowicz (ur. 1979), artystka sztuk wizualnych, autorka oryginalnego cyklu kolaży fotograficznych „Demontage”. Miłośniczka poezji, filozofii i muzyki współczesnej.
