skaczę na ratunek
.
nie rzucam emotami jak animowanym mięsem
by się tobie podobać uwagi łut wyżebrać
na przestrzeni mieszczącej się w dłoni
na meta haju nie jestem
walę w falę ~~~
wielokrotnie potykam się o znak równości
bo nie ma jej w rzeczywistości
zamykam apki jakbym za sobą paliła mosty
dziesięć razy się zabiła na oczach e-społeczności
załącznik także nie zawiera treści przydatnych do śledzenia
i kontekstu nie dostarcza jak kurier który właśnie rzucił
robotę i ostatnią paczkę za płotem
niczym młotem
szczuję algorytm i skaczę jak płomień
od fejka do faktu od gniewu do wściekłości
.
.
.
wiem o tobie, ty o mnie
.
wiem jaki rachunek wystawiają ci sny o naszej
bliskości obciążonej odległymi lądami w poprzek łóżka
oraz innych dziedzin zmiennych jak pościel
mam świadomość tęsknoty która waruje przy szafkach
nocnych na dywanikach niczym pies skundlony wierny zawsze pod
nogami plącze się jak włóczka jak kable ładowarek
wiem że mnie szukasz po omacku po obcych śladach na poduszce
nie potrafisz znaleźć także siebie z tamtej sypialni w pierwszej
młodości kiedy prawie nie sypiałeś
a ja podszywam się pod wróżkę zębuszkę choć już zębów nie tracisz raczej włosy
wiem wiem wiem przemykasz cieniem po ścianach
mój duchu druhu pamięci słabo sparowanej
tulisz psa jak tęsknotę przez moment i ty także wiesz
w tej jednej chwili – w skrytości
.
.
.
światło – impresj@
..
chcę być twoją ikonką nie musisz mnie pisać jak cerkiewne
wystarczy że będziesz mnie miał na pasku na pulpicie na taczu
urządzimy się na wielu urządzeniach sparujemy nareszcie
będziemy krążyć wokół siebie w poszukiwaniu straconego pdf-u
z pamięcią o nas
każdy ruch wygeneruje jakiś układ
i my wówczas jak nowi gładko uczesani
w labiryncie światłowodów dowodów na lekki sen
a po nim ciężki poranek
w lustrze LCD sprawdzam czy szminka ma dobry zasięg
.
.
Małgorzata Wandasiewicz ( d.d. Pacholska) – poetka i pisarka, autorka tekstów piosenek, animatorka kultury.
Ukończyła Kulturoznawstwo/Teatrologię oraz Reklamę i Public Relations na Uniwersytecie Śląskim. Laureatka konkursów poetyckich i prozatorskich. Publikowała w prasie literackiej już w latach 80. ubiegłego wieku oraz w Polskim Radiu Katowice i w radiowej Trójce (2001 r.) Wydała następujące zbiory poezji: CZUŁOŚĆ DOZOWANA (wyd. Sowello, 2013 r.), DYSKRETNE ZARZĄDZANIE SMUTKIEM (wyd. KKwadrat, 2017 r.), ZAZNACZ WSZYSTKO (wyd. KKwadrat, 2019 r.), FUNERALIA (wyd. KKwadrat, 2021). Pracowała jako instruktorka kulturalno-oświatowa w Pałacu Kultury Zagłębia, adeptka i inspicjentka w Teatrze im J. Dormana, bibliotekarka w Miejskiej Bibliotece Publicznej, menadżerka w sieci handlowej hipremarketów i kilku innych mniej lub bardziej ciekawych miejscach, dzięki czemu zdobyła doświadczenie i minerał literacki. Minerał jest odnawialny, póki życie.