Głodomór
.
Odejść
na chwilę
by wrócić tu z powrotem
Tylko starszym
bogatszym
przeżytym
Nie nazywajmy tego nonsensem
.
.
.
Metamorfoza
.
Karaluch zaszył się w ciemnym kącie
leżał na brzuchu
trząsł się z niepokoju
Twarz dziecka wracała
gdzieś z dalekiej strony
Dom wypełniały
duchy zmarłych przodków
Mówił do siebie
krzyczał wniebogłosy
nikt go nie słyszał
nikt nie przyszedł pomóc
Samotność najgorsze, co zdarza się w życiu
.
.
.
Myśl
.
Doskwiera mi głód
burczy mi w głowie
mózg zaczyna trawić szare komórki
powoli
bezszelestnie
jedna po drugiej
Jestem głodny życia
.
.
Przemysław Znojek (ur. w 1991 r.) – pedagog, bohemista, historyk kultury. Doktor nauk humanistycznych w dyscyplinie literaturoznawstwa. Mieszka i realizuje się w Kielcach. Autor publikacji naukowych: „Wizerunek Romów w prozie Bohumila Hrabala” (2020), „Reminiscencje konfliktu zbrojnego z perspektywy dziecka – Śmierć pięknych saren Oty Pavla”(2021), „Sztuka głodowania według Franza Kafki”(2022); tekstów prozatorskich: „Podstrychoń” (Akant), „Autobus”(Pisarze.pl) czy „Patyna”(Helikopter). Redaktor monografii „W kręgu szaleństwa” (2020).