imperia
.
wpatruję się w morze i kątem oka dostrzegam
stoczone tutaj bitwy. zatopione
okręty. chełpiące się swym orężem karawele
zwożące bogactwa z nieznanych lądów. tak rodziły się
imperia i rozpadały się niczym zamki
z piasku. spoglądam się na bawiące się obok dzieci
z uporem wznoszące kolejne
imperia.
.
.,
.
łodzie
.
powróciły łodzie do portów nie odkrywszy lądów. wszystko
zostało już nazwane. nowe ziemie postarzały. dawno
skradziono złoto mirrę i kadzidło. przyglądam się połamanym
masztom i zmęczonym twarzom żeglarzy. ich matki
nie doczekały synów. stęsknione kobiety kochanków. stoję
na brzegu i przypatruję się zarysom łodzi coraz bardziej
zacierającym w pamięci.
.
.
.
titanic
.
znowu płynę titanikiem. mam nadzieję że w końcu
uda mi się rozminąć z fatum i dopłynąć do brzegu.
wielokrotnie wsiadałem na jego pokład jednak
za każdym razem rozbijałem się o górę lodową
ludzkiego zwątpienia. zaczęto uważać mnie
za szaleńca. jednak moja kapitulacja oznaczałaby
że uwierzyłem w nieodwracalność zdarzeń
i własną śmierć.
.
.
.
szczelina we mgle
.
tu kiedyś toczyła się bitwa morska. zatopione
szkielety okrętów do dziś ogromnieją
we wnętrzach ryb. na wodzie dogasa przerwany łopot
żagli. pojedyncze szalupy dopływają do miejsca
gdzie stado mew zamyka horyzont. uporczywie
wpatruję się w nabrzeże spowite w biały
tuman z szarą szczeliną
na moja postać.
.
.
.
wanty
.
stoję na molo coraz bardziej wychodzącym
w morze. tak jakby zapragnęło odejść
od brzegu. zapomnieć o nim i podążyć własnym
szlakiem. znanym tylko sobie. śledzę loty ptaków
połykających horyzont niczym rybę
płynącą pod powierzchnią wody.
podążam za nimi wzrokiem jakbym chciał poznać
co kryje się za linią łączącą niebo z morzem. pytam
cieni żeglarzy którzy nie powrócili do portów
jakby im zerwane wanty
zasznurowały usta.
.
.
TADEUSZ ZAWADOWSKI – poeta, redaktor, krytyk literacki; urodził się 9. 12. 1956 r. w Łodzi, gdzie ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim. Od 1981 roku mieszka w Zduńskiej Woli, gdzie współtworzył Klub Literacki „TOPOLA” oraz interdyscyplinarny Klub Twórczej Pracy „BEZ AUREOLI”. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Laureat około 250 międzynarodowych i ogólnopolskich konkursów literackich. W roku 1997 Niezależna Fundacja Popierania Kultury Polskiej POLCUL FOUNDATION w Sydney (w kapitule zasiadali m.in. Jerzy Giedroyć, Gustaw Herling–Grudziński. Jan Nowak–Jeziorański) uhonorowała go swoją nagrodą za działalność kulturotwórczą. W roku 2014 został uhonorowany Nagrodą Literacką Ianicius imienia Klemensa Janickiego, a w 2015 Nagrodą Ekspresjonistyczną Feniks im. Tadeusza Micińskiego oraz Super Cysiorem za całokształt twórczości literackiej. Jest autorem ponad dwóch tysięcy publikacji w stu kilkudziesięciu tytułach ogólnopolskiej, emigracyjnej i zagranicznej prasy literackiej, Swoje wiersze i teksty krytyczne publikował w ponad dwustu pięćdziesięciu antologiach literackich. Były tłumaczone na języki: rosyjski, łotewski, chorwacki, bośniacki, serbski, słoweński, macedoński, grecki, hiszpański, włoski, niderlandzki i angielski. Wydał 19 tomików poetyckich, w tym ostatnio: Kiedyś (2014) – Nagroda Literacka im. Ryszarda Milczewskiego–Bruno i wyróżnienie XXXVII Międzynarodowego Listopada Poetyckiego, budzik z opóźnionym zapłonem (2019), dopóki budzik tyka (2020), raport z czasów zarazy (2021), ptaki spadające w niebo (2023).