Poezja współczesna. Pismo literackie i wydawnictwo.

Bartosz Konopnicki
Wiersze

Światło

 

Czwarta nad ranem
zapomniana żarówka na ostatnim piętrze bloku
rozgryza mroźne powietrze

zima w tym szalonym roku jest prawdziwie biała
i nawet w nocnych barwach
niezwyczajnie jasna

próbujesz

ślady podeszew butów
znikają
zasypane kilkuminutowym oddechem

próbujesz

powinieneś
spijać krople nocnej utopii
gdy za oknem cisza rozpełzła się przez arterie miasta

próbujesz

liczyłeś nieśmiało
na łut szczęścia
jednak tym razem również bez skutku

próbujesz

jednak zbyt dużo rąk
zbyt dużo oczu
o oddechach nie wspominając

żarówka gaśnie

zapomniane światło
pozostaje jedynie
chwilowym powidokiem

 

 

 

Bajki

 

Słuchamy bajek
od urodzenia
rysują kamienny uśmiech
na naszych twarzach

umysł wyłączony
biegnie na autopilocie

zdechła mi ryba
w szklanym oknie
na inny świat
wywinęła kolorowym ogonem

kiedyś zrobiłbym pogrzeb
chociażby w myślach
teraz pod ciężarem bajek
przeszedłem obojętnie

 

 

 

Po północy

 

Po północy rozsypuje się czas

chors* w pełnym biegu
miasta zalane sztucznym światłem nie krzyczą
co najwyżej szumią sennymi dźwiękami

po północy nie śpią samotni ludzie
zatapiają się w szklanych obrazach
i napojach do utraty pamięci

po północy nie śpią kochankowie
wymieniają intymne zapachy
i nieme słowa

po północy nie śpi stary człowiek
przegląda w pamięci fotografie miejsc
do których już nigdy nie wróci

po północy rozlewają się duchy
dnia poprzedniego
złudzenia

nie
do
zobaczenia

jak powidok

*tu jako bóg Księżyca

 

 

 

Zmęczone dni

 

Krople deszczu zapylają miasto
rozlanym smutkiem
w ciszy giną łzy

zmęczenie rozkłada na łopatki
przeszywa do szpiku kości
rozbija w pył

cieszysz się na myśl
o pocałunku nocy
czarnej plamie na oknie

o świcie włożysz szare kozaki
i znów syzyfowym krokiem
zatopisz się w myślach

Z tomiku „Wagony do ciszy”

 

 

 

Motyle

 

Chcą być tu i teraz
na chwile
których już nie ma

chcą się zatrzymać
chwila
i ich nie ma

chcą zostać
tu i teraz
ale tylko na chwilę

ich już nie ma

Z tomiku „Wagony do ciszy”

 

 

 

Poezja współczesna. Pismo literackie i wydawnictwo.

Bartosz Konopnicki, ur. 1984r. w Nowej Soli (woj. lubuskie). Absolwent Uniwersytetu Zielonogórskiego. Publikował między innymi w „sZAFie”, „Nowych Myślach” i „Bezkresie”. Pojawia się także w przestrzeni internetowej. W 2013, 2015 i 2019 roku ukazały się jego tomiki poetyckie „Rozszczelnienie”, „Skrawki” i „Wagony do ciszy”. W ostatnim czasie pojawił się także w antologii „Czytam Wasze Wiersze”. W wolnej chwili fotografuje i jeździ rowerem. Aktualnie mieszka w Krakowie.

PODZIEL SIĘ