CYWILIZACJA
.
Nerwowe owady uzbrojone
w pałki i noże.
(Kolejka po przecenioną
pizzę…) Obok wąsaci prorocy,
sprzedający błękitne jednorożce
z Chin. Nie wiem jak tu trafiłem.
Jeszcze tylko kilka godzin albo
sezonów…
To chyba polega na chwilowym
dostosowaniu się.
.
.
.
SOLIPSYZM
.
Solipsyzm…
A jednak fizyczny krajobraz.
Gorące ssaki.
Ludzie wyglądający na żywych.
Pytają o godzinę
i porę roku.
Nic nie umiera,
a wszyscy
gdzieś powoli znikają.
.
.
.
KARPIE
.
Róże i tulipany to ulubione kwiaty poetów.
Popularne są także tajemnicze koty
i oczywiście
miłość (o zachodzie słońca).
Mój wujek nigdy nie pisał wierszy.
Pijąc, opowiadał mi o bijatykach
w pobliskiej
stodole.
Był zawsze autentyczny.
Zabili go nad stawem,
w którym żyły karpie.
Zjadaliśmy je na Boże Narodzenie.
.
.
.
STUDNIA
.
Oddychanie jest czasem ciekawe.
Kartofle można jeść z grzybowym
sosem. Przyjaciele & kochanki
są uśmiechniętymi (brutalnymi)
zdrajcami.
Dlatego mamy pełną sznurków/nożyków
literaturę.
A w razie wojny są ostatecznie piwnice i
betonowe schrony.
Nigdy w życiu nie zarejestrowałem anioła,
natomiast diabły
skryły się w czarnych studniach…
Jest tragicznie,
czyli całkiem neutralnie.
.
.
.
.
Grzegorz Wróblewski, ur. 1962 r. w Gdańsku, w latach 1966-1985 mieszkał w Warszawie, od 1985 r. w Kopenhadze. Artysta wizualny, autor książek poetyckich, prozatorskich i dramatów; m.in. Ciamkowatość życia (1992/2002), Planety (1994), Dolina królów (1996), Prawo serii (2000), Pomieszczenia i ogrody (2005), Hologramy (2006), Noc w obozie Corteza (2007), Nowa kolonia (2007), Hotelowe koty (2010), Pomyłka Marcina Lutra (2010), Dwie kobiety nad Atlantykiem (2011), Wanna Hansenów (2013), Gender (2013), Kosmonauci (2015), Namiestnik (2015), Choroba Morgellonów (2018). Implanty (2018), Miejsca styku (2018), Pani Sześć Gier (2019), Runy lunarne (2019), Tora! Tora! Tora! (2020), Cukinie (2021), Letnie rytuały (2022), Niebo i jointy (2023), Ra (2023), Spartakus (2024).
Tłumaczony na kilkanaście języków, m.in. na język angielski, zbiory: Our Flying Objects – selected poems (2007), A Marzipan Factory – new and selected poems (2010), Kopenhaga – prose poems (2013), Let’s Go Back To The Mainland (2014), Zero Visibility (2017), Dear Beloved Humans (2023), I Really Like Lovers of Poetry (2024), Tatami in Kyoto (2024). W Bośni i Hercegowinie Pjesme (2002), w Czechach Hansenovic vana (2018). W Danii w ostatnich latach wybory wierszy: Digte (2015) oraz Cindys Vugge (2016), wraz z Wojtkiem Wilczykiem (foto) projekt Blue Pueblo (2021), krótkie prozy Androiden og anekdoten (2023). Udział w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych (malarstwo, mixed media, instalacje) w Polsce, Danii, UK i Niemczech. Książka asemic writing Shanty Town (Post-Asemic Press, USA, 2022), książka-obiekt z poezją wizualną Polowanie (Convivo, 2022).