Poezja współczesna. Pismo literackie i wydawnictwo.

Joanna Ewa Goc
Wiersze

 

 

Miasto rodzinne

.

miasto rodzinne
zmalało i wyblakło
choć więcej ławek w parku

brakuje księgarni na rogu
szewcowi zmarło się na wiosnę

przy wjeździe od Warszawskiej
nowe osiedle nieładne
a ludzi jakby ubyło

nikt nie woła dzień dobry
pamięć stroi sobie żarty

po co wróciłaś
siostrzyczko

nie miałaś porcelany
której byłoby ci żal
nie potrafisz sklejać
rozbitych garnuszków

.

.

.

 

Dziewczynka z zapałkami

 .

łapczywie chwyta
na język
krnąbrne płatki śniegu
tańczące na Krakowskim Przedmieściu

jeszcze jeden oddech
lepki od
mlecznego światła latarni

płatki na mleku
gorące jak u babci

 .

.

.

Spacer

.

pierwszy niewinny śnieg
ochoczo przyjmuje ślady stóp

jarzębina zdziwiona zimą
lament sikorki i wróbla
białe grona ciężkie od bieli
lodowa gwiazdka na języku

mrużę oczy
połykam mróz
gęstnieję

.

.

.

Spokojnie i cicho

 .

zasypiam zwinięta w embrion
w rogu pokoju czai się
mój przyjaciel pająk

przełyka jadowitą ślinę
rozprostowuje skostniałe od wieków
kosmate odnóża

czeka aż zasnę
wtedy wywoła spod łóżka
tysiąc jeden demonów

świat trwa ufny jak zawsze
pokruszony księżyc
łypie jednym okiem

to jeszcze nie moja
złota
apokalipsa

.

.

.

Pędzle

.

biegnę boso w sarniej sukience
biegnę na oślep
przez złote mazurskie łąki

kropki błota na łydkach

za chwilę pofrunę zdyszana
uniesie mnie błękit
zaplącze w szarości chmur
nad zielenią świerków i sosen

odłóż już te pędzle
prosi mnie R..
za dużo
za dużo tu kolorów

.

.

Poezja współczesna. Pismo literackie i wydawnictwo.

Joanna Ewa Goc – wykładowczyni akademicka, laureatka Warszawskiej Nagrody Edukacji Kulturalnej. Jej wiersze i opowiadania można przeczytać m.in. w czasopismach: „Helikopter”, „Tlen Literacki”, „Epea”, „Tygodnik Powszechny” i na portalach literackich „Wydawnictwo j” i „Pisarze.pl”. Uwielbia wędrówki po zatłoczonym Sao Paulo i po kolumbijskich lasach deszczowych.

.

PODZIEL SIĘ

Do góry