Milimetry
Milimetry dzielą mnie od szczęścia
Lecz nie chcę dawać z siebie całej mocy
Skrajnie dzisiaj uwierzyłam w siebie
Dlatego wybuchło tyle konfliktów
To się nigdy nie może powtórzyć
Rzeczy muszą trwać nienaruszone
Lecz drzwi same zamykają się z łoskotem
I na twardo ląduję oko w oko z przeznaczeniem
Wiosna
Przyszłam
I skąd się znamy?
Nie otworzyłam ust
A padło pytanie
Membrana pękła w perkusji
Przed koncertem
Karetka zabrała ofiarę
Spadku ciśnienia.
Czy ktoś powie na głos
Co teraz jest grane?
Suka
Nie ma mocniejszej nuty
Niż podwójność
W piekielnym środowisku
Pomyłka w rozumieniu tekstu
Skazuje mnie na przypał
Absolut
Absolut jest bezkształtnym
Cieniem
Odbezpieczyłam spust
Odosobnienia
Szemrają teraz głosy ciszy
I spadają gwiazdy pod powiekami
Nic nie robi się tajniej
Gwiazda Persefony
Te słowa miały ranić programowo
I ideologicznie składały się na mdławy obraz
Limes
Przed-bram.
Chaotyczne wiry tkały dzianinę
W której działy się odgałęzienia
Wiesz
To historia szkatułkowa
Może tylko opowieść wyjęta z umysłu
O poblokowanych czakrach drgań.
I to miejsce nabajdurzone
I bezpieczne jak cień.
Sczezłe lęki witają na powrót
Cichą personę rozgwiazdy jaźni.
Katarzyna Kolbowska – Poetka, socjolog kultury. Wydała rozprawę doktorską Capoeira w Polsce. Wędrowanie wątków kulturowych (2010), tomik wierszy Interior (2003), Eksterior (2020) oraz bajki dla dzieci Szmaragdowy las, złoty piasek, czarne diamenty (2020). Gra na harfie celtyckiej w zespołach Libelid, Lady Aarp. Mieszka w Warszawie.
Link pod którym można kupić tomik „Eksterior”:
https://czytam.pl/k,ks_852947,Eksterior-Kolbowska-Katarzyna-google.html?gclid=CjwKCAiAsNKQBhAPEiwAB-I5zVJ9Poy9OkdvKDBuj2mhnEhzrYOauXKmstYj8WCuFX3EjPzijPfD1RoCLFIQAvD_BwE
