* * *
.
Stałem oparty o słup,
przyparty do niego morskim wiatrem.
Oboje drżeliśmy.
Za nami
w oknie
stara kobieta
trzepała dywan.
.
.
.
KOPENHAGA, OGRÓD BOTANICZNY
.
(anty)feministkom
.
Akwen o kształcie nerki, lilie, trzcina.
Popołudniowe budzenie się po wczoraj.
Obserwuję ptaki.
„Kaczka to idealna istota:
potrafi nurkować, pływać, latać i chodzić!”
Borjana: „Tak, ale wydaje mi się,
że to kaczor”.
.
.
.
ATLANTYK, 19:40
.
Stopy pozostawiają sekundowy ślad.
Z lewej cieniutka ciemnoszara linia oceanu i nieba
potwierdza banalną, kilkuletnią obserwację:
po półmetku wolę jednak morze od gór.
Równię poziomu od wzniesień i szczytów,
zmiętoszone wodorosty od naprężonych sosen,
słone kropelki bryzy od potu na szyi i wargach.
Wyrozumiałe milczące zerknięcia
od nieszczerych, zwyczajowych pozdrowień.
Leniwy seks od erotycznej zadyszki.
Stopy pozostawiają ślad.
Z prawej wyblakła jasność kości drzew i drewien,
rozrzuconych po węglanoczarnych olbrzymach falochronu.
Patrzę sto kilkadziesiąt metrów przed siebie.
.
.
.
LIST DO GALATÓW 6,2
.
Odchodzimy od siebie
zdecydowanymi krokami kolejnych słów.
Poziome źdźbła trawy
walczą cicho z betonowymi płytami.
Oddalamy się
z zahaczonymi kurczowo małymi palcami.
Kwietniowe niebo jest za ciasne
na rozochocone ruchy chmur i słońca.
Opuszczamy pewnie też
teraźniejszość i jej dwie siostry.
Matka zniecierpliwiona do dzieci:
„Bo tak mówię i już!“
.
.
.
SOBOTNIE POPOŁUDNIE
.
Półleżymy z mamą obok siebie,
w słońcu,
na rozkładanych leżakokrzesłach.
Współleżymy. W ciszy.
Przed chwilą rozmawialiśmy
o jej diagnozie.
Jej umieraniu. Jej decyzjach. I jej życiu.
Pyta, czy nie mógłbym „usunąć
tej jednej suchej gałęzi“
kasztana niskiego nieopodal.
„Bo psuje mi widok“.
Robię to, gdyż mogę.
Jak i zaparzyć kawę.
.
.
.
.
Łukasz Szopa (ur. 1973) – poeta, prozaik i tłumacz pomiędzy polskim, niemieckim i jugosłowiańskimi. Wiersze publikował w Polsce, Austrii, Bośni i Hercegowinie, Chorwacji, Danii, Serbii, Czarnogórze. Opublikował zbiory poezji Roadmovie (2000) oraz wspólnie z Mehmedem Begićem Film (Alternativni Institut, Mostar, 2001), zbiór opowiadań Kawa w samo południe (2010), oraz powieść Fioletowy plecak i trzy herbaty (2016). W latach 2016-2023 członek Komitetu Obrony Demokracji, publikacja tekstów i wywiadów w tematyce społeczno-politycznej. Mieszka w Berlinie i Włosieniu (woj. dolnośląskie), lubi góry i nie tylko.