Blisko i daleko
a
Nad zmęczonym miastem
grafitowy zmierzch.
Zatańcz ze mną, zatańcz,
zanim zgaśnie rytm.
Czas przestanie płynąć.
Zapomnimy o tym,
co jest wokół nas.
Noc otula tak mocno.
Wiruje pod nami podłoga
oderwana od ścian.
Jeszcze jedną perłą
spadająca łza.
Ich sznur wabi bielą wzrok,
bielszą niż twój strach.
a
Tulia
a
Wirujące spódnice zakwitają na śniegu
haftowane kwiaty obejmują skronie
białe głosy idą na spotkanie z echem
tylko twoje oczy tylko one
ze mną pozostają
a
a
a
Aura
a
Gdy krople deszczu
jak żołnierze
bębniły w parapety,
szarość utkana z wilgoci
pierzchała dziko
niczym skulone w ucieczce
do ciepła koty.
A tam gdzie ja byłem,
zwycięski kolor późnego świtu
i dojrzałego słońca
szukał poezji,
i głowy szalonej jak moja.
a
a
a
a
Michał Śniado-Majewski
Pisze poezję i prozę. Publikował w „Gazecie Wyborczej” (wydanie krakowskie), w „Wydawnictwie j”, na łamach e-Dwutygodnika „Pisarze.pl”, w Miesięczniku „Śląsk”, w Miesięczniku „Akant”, w Magazynie „Helikopter”, na stronie – „Współczesna Polska Poezja” oraz w Kwartalniku „Ypsilon”. Jest autorem dwóch książek poetyckich: Jednia (Warszawa, 2019) i Kamień spadający w górę (Warszawa, 2021).
