Trzy wiersze z tomu „Uwaga, obiekt monitorowany”
Mirki Szychowiak

Akt własności

Mógłbyś czasem z nudów spaść na ziemię.
Raczej nie w niedzielę, wtedy nie dowiesz się
prawdy; najlepiej nagle, bez zapowiedzi,
jak sanepid albo jakaś ziemska żandarmeria.

To żaden grzech wycofać z życia wszystko,
co sieje zniszczenie. Swoje miłosierdzie
zostaw na lepsze okazje – jak wpadniesz,
dam ci długą listę spraw zaniechanych,
katastrof, które się chyba nie wydarzyły,
ludzkich i całkiem nieludzkich historii.

Twoja wierna armia zajmuje się wyłącznie
sobą – na resztę nie ma pomysłu i chęci.
Czy możliwe, że tego nie widzisz?
Ja ci przecież nie podpowiem, jak zawrócić
i posklejać to wszystko. Nie znam się.

Akt własności należy do ciebie.

Z daleka

Damom po przejściach z Psiaka

Ciuchy, jakie mają na sobie te trzy
rusałki, to jakieś osiem patyków.
Mery zbiera paragony z butików
i udaje zmartwioną, że znowu tyle
wydała na drugą młodość. Robi to
przy tamtych. One nie mają kwitów
− w telefonach pokazują odchudzone
konta bankowe i też się niby martwią.
Przyszły dzisiaj na rynek i robią sobie
zdjęcia z daleka, żeby nie było widać
kosztownej renowacji ich twarzy.

Elka przyszła na przyczepkę, nie jest
zrobiona, nie stać jej. Lubią, kiedy
da się zaprosić – kreacja z sieciówki,
zero makijażu, siwizna – po prostu
starsza pani, przy której błyszczą.

Nie chcą pamiętać, że chodziły
do tej samej klasy. Elka niczego
nie prostuje, dziobie widelcem
sernik i nie wie, czy śmiać się,
czy zazdrościć.

Znad ziemi

Ptasiej Jadzi z psychiatryka

Dwie pasje, dwie żądze – zabijanie
ptaków i Romuś – doprowadzany
przed oblicze syn, obleczony w szaty,
wyproszony na księdza przed każdą
kapliczką i krzyżem pokutnym.

Dzieciństwo pod znakiem ptasich
trupów. Wszechobecne różańce
i malowidła. Macierzyństwo
pełne dobrej i chorej krwi,
pogoni za ptakami i Bogiem, który
ze wszystkich sędziów najłatwiej
rozgrzeszał. Romuś śmiał mieć
inny podział życiowych zadań.

Zamknięta w zakładzie czeka
w kolejce, aż przyjedzie i ją
wyspowiada. Może rozgrzeszy.