Kategoria: Pismo

słowa bezwietrzne

wpompowali

Odpaliłem ostatniego papierosa Jin Ling, marzyłem dalej o końcu świata.

Będą mogli się na siebie porządnie napatrzeć.

kto następny

zanim dogonimy światło

Kto nie pracuje i tak musi się ubrać.

Nikt nie przyniósł kwiatów

im mniej, tym lepiej.

w Boga rodziców męża

Waldek pisze to najlepiej

Ucz się od nich.

jabłka sąsiada

Nikt nie uwierzy gdy opowiesz w Warszawie

zwycięski kolor późnego świtu

Robię krok na przód i trzy w tył

uciekam rowerem

Niech się zdarzy.

Przeszłaś samą siebie, już pora wracać.

ileż wierszy powstało o pociągach

W książce jest taka scena w knajpie, gdzie spotykają się wszyscy i każdy mówi w swoim języku.

gdy woda liże jej suknię

Lektura tekstów opisujących Holocaust z perspektywy kogoś, kto go doświadczył, nie jest na moje nerwy

Przekupiony naród.

na chwilę zapomniałem o wojnie

Być może dlatego w chwilach czułości

To wojna na Ukrainie. Nie możemy tu zostać

bo poezję robi się z przypomnień

na niedzielę na łódki

Zbierało mi się na wymioty, kiedy ubierałam ją po raz pierwszy.

dopiero kiedy przywódca odsłania twarz

– myśli pan że benzyna dobije do 10?

dzielone są piony. na białe i czarne. to one
zbijane są pierwsze.

myśliwym się zostaje w skutek dzieciństwa bez bajek

W życiu są ważniejsze rzeczy niż kobiety.

najlepsze pomysły przychodzą po wódce

Tyle ładnych wrzutek do złapania.

wszystko wyrywał i jeszcze mnie nakłaniał

skończyło się czerwoną kropką

W poezji jest go katastrofalnie mało!

po jednej stronie odeszło,
po drugiej nie przyszło.

Chodzić po ostrzu tępych słów

Bawiliśmy się w konie wystarczały dwa patyki

dotknij daj się please dotknąć

5 minut później prawie uciekł mi bus

Ciągle boso

moje wyludnione spojrzenie

Kanion zaczął drastycznie się zwężać i szarzeć.

zobaczyłam kości naczynia

Zaraz, zaraz, ale tak właściwie kto jest tu prawdziwy?

po cholerę rzucać kamieniami w księżyc?

Druga część rozmowy.

Pierwsza część rozmowy.

o całym bożym świecie zapomnisz

Prezentujemy fragmenty ostatniego tomu Autorki

Z okna nie widzę wojny, pokoju też nie

patrzę światu w zimne zanadrze

kiedyś zdechniemy przez śliczne buzie

przeciekał ci przez zstępnicę a następnie czakrę podstawy

Zatonę jak statek
Jak przeklęty statek

Bezpański pies układa ciało do snu.

I zaczynasz traktować tekst jako ciało

postanowiliśmy to zakończyć

jak te wiersze są zrobione metrycznie

Chłopaki przytakują, a ja myślę, że wolę go zabić sama.

Trochę dłużej
Trochę czulej

Zwyczajna spowiedź powinna się przeto zamienić w zapowiedź.

algorytmy nie są sprawiedliwe
ale walczą o naszą wolność

słownik nie zna końca

Z daleka dolatuje skrzyp
dźwigów, które wcześniej rozpoczęły pracę.

Oblizywać palce klejące od taniego dżemu truskawkowego

Po szóste – wojna

Trzeba wejść na najwyższy drapacz chmur i sieknąć z karabinu maszynowego po gwiazdach.

będę handlowała swoim brzuchem

całkiem spoko opcja ta egzystencja

nie pamiętam straszniejszej nocy w moim życiu.

Kolega-kaloryfer hałasuje, zagłusza wybuchy. Śpij już.

Piszę do was z dni trosk

Zmarł

białe korytarze schną po codziennym
rozlaniu krzepkiej krwi

Absolutny debiut

pamięć merda ogonem

Janusz Styczeń we wspomnieniu Tomasza Hrynacza

Zmarł Janusz Styczeń

Mam na myśli „Blackstar” Davida Bowie.

wszyscy złamani przez wojnę

w gruz je wali człowiek, homo sapiens dziki

Dlatego wybuchło tyle konfliktów

damy się nimi zbombardować

patrzę na ciebie dziewczyno

na własnego ciała wytrzymałość

co może zrobić jeden zły człowiek na szczycie stu czterdziestu milionów

a miały być pust wsiegda

Żyjecie? Ja już w Polsce.

Biedny. Wieniedikt.

weź mnie za rękę i chodźmy na łąkę

nóż ma być bezszelestny a jego połysk giętki

Obecna inwazja jest przedsmakiem prawdziwej
katastrofy.

a to z kolei przypomina wojnę, ale nie tamtą, bo ta to raczej rozbój w biały dzień (po co są dni?) o miejsce dla siebie na ostatnim skrawku niewypalonej ziemi