Kategoria: Pismo

trzy siły

nie zgubić się w drodze do domu

na własne oczy

przewlekłość dni

na krzywej postępu

to on przywlókł ten niepokój

nie według płci czy wieku

ani na chwilę nie przestawały rodzić

co tam buzuje między okładkam

świat z rozmachem wysokobudżetowej produkcji hollywoodzkiej

W obozie Auschwitz-Birkenau zielona kotara odseparowywała świadków od ofiar

wołać miasto

przejrzałam na oczy

pod kątem prostym

Jakby przestały obowiązywać prawa ciążenia

tylko pusty stół

schrupałaby mnie jak ptysia

słowa rozkładają się na trawie

Osoby ludzkie są cielesne i jako takie pozostaną chwiejne, ponieważ przemoc weszła im w krew, a pycha w sadło

umiem liczyć tylko do jednego

Muzyka poważna go rozśmiesza.

Mężczyźni, oprócz bardzo młodych, śledzą każdy jej ruch.

ze swobodą typową dla każdego następcy

To się nigdy nie skończy, mamo

Użycie lasu jako figury zagubienia jest absolutnie świadome.

przymus wycia

Woliera jest odpowiedzią na mój zawód literaturą lesbijską.

Woliera eksploruje namacalność kobiecego pożądania

nikt się o tym nie dowiaduje, bo jest wypadek

zrodzeni, nie stworzeni

oddychać w torebkę

nie wprost bo brak mi odwagi

Roraty!

uśmiecham się do maszyny

obserwatorzy odwrócili głowy

wybornie chadzasz na obrzympanej grani

O, tu płynęła łódką Anka, a tu miała namiot.

Niebanalna, komplikująca, niemanieryczna, treściwa i atrakcyjna.

Musimy częściej gadać, Grzechu.

Czytelnik może na tym poprzestać, czytać jednym tchem z krótkimi przerwami na posiłki i sen.

palce trzymają wciąż ciepłe mięso

stąd ta odwrócona twarz

strzaskać taflę pięściakiem

O nic nie pytali, bo ładna

Ty, Ty i Ty

jeśli uczucia coś znaczą

wyciąg pionowy

większość „pierwszych razów” już się nie powtórzy

Tylko zabawa w jedno wolne popołudnie

Miałam transport pamięci i tutaj go rozdaję.

Trzeba przyznać: dobrze obmyślone.

to znak, że jesteś już w głębokim lesie

A w tobie ten wielki płomień

Niewybaczalne, lecz typowo ludzkie, marnotrawstwo.

dzień w dzień dzieło

Bo tak mówię i już!

zabrakło buraków i trzciny

Nie kibicuję polskiej drużynie piłkarskiej, bo nie mają tego czegoś, co ma nasza ekipa siatkarska

zimna woda dobrze spiera krew

mają się dobrze lecz nie czytają poezji

maksymalne zagęszczenie refleksji, stworzenie jamniczego kalejdoskopu

niczego to nie zmieni

Odgryziona głowa wyglądała jak sztuczna.

Ruszył nabór

baza wirusów

zamkniętymi oczami

Upadek z hukiem

nie wołali kumpli

Wcześniej czuję, że nachodzi.

opuszki palców na dekolcie

ćma walczy z oknem

to samo spojrzenie

czarne mocne linie

dzieła zebrane przez jakiegoś typa w golfie

stado mew zamyka horyzont

też chciałaby tak odejść

snajperską cierpliwością

na niebiańską łąkę

Patrzymy uważnie na siebie.

mam prawo cię oskarżać

Zawsze staję po stronie kobiet.

jedna po drugiej

robotnicy z budowy

zostanę strawą

sytość rozcieńczona

klekot kości stworzy system filozoficzny?

Ktoś nie przeczyta moich tekstów, to przeczyta inne.

w wibrujących dłoniach

Tak trzeba żyć.

czyli całkiem neutralnie

Kłos okazuje się mniej surową sędziną

Nauka nie istnieje!

to dopiero szczęście

I będę miał złote liście we włosach.

pozornie tylko czarny

oczekuję od ciebie

jakbyśmy nie mogli załatwić tego inaczej

nawet gdybym przestał pisać

Tyle się dorobiłem przez te lata.