Autor: admin

w dorosłej skórze

niesamowite szelki

zbyt wiele lekcji jest do odrobienia

Pieszczę bez ceregieli

że nie będzie nas dwoje

podchodzi trzech asystentów

Czy to jeszcze nasza baśń?

i ponoszę tego konsekwencje

niedobitki uszatych

byłoby mi lżej ale nie jest

Jestem taka samotna!

Uznała, że raczej nic lepszego nie mogło jej się teraz przytrafić.

Biografia większa od życia

biję się z myślami taktycznie

wąż zdechł

I zamiast radosnego hebrajskiego Alleluja zostaje tylko przyziemny: Allel.

walcząc o prawo do ruchomości

brakuje kryteriów

pianino z plastiku

świeże mięso za tipsami

wybacz że to muszę krzyknąć

ściana lasu

w skowyczącym ogniu

nie chcąc nic w zamian

Nie wiem, zobaczę jeszcze.

Memy zmieniły losy wojny.

losu skosztować

ostra nuta

trzy siły

nie zgubić się w drodze do domu

na własne oczy

przewlekłość dni

na krzywej postępu

to on przywlókł ten niepokój

nie według płci czy wieku

ani na chwilę nie przestawały rodzić

co tam buzuje między okładkam

świat z rozmachem wysokobudżetowej produkcji hollywoodzkiej

W obozie Auschwitz-Birkenau zielona kotara odseparowywała świadków od ofiar

wołać miasto

przejrzałam na oczy

pod kątem prostym

Jakby przestały obowiązywać prawa ciążenia

tylko pusty stół

schrupałaby mnie jak ptysia

słowa rozkładają się na trawie

Osoby ludzkie są cielesne i jako takie pozostaną chwiejne, ponieważ przemoc weszła im w krew, a pycha w sadło

umiem liczyć tylko do jednego

Muzyka poważna go rozśmiesza.

Mężczyźni, oprócz bardzo młodych, śledzą każdy jej ruch.

ze swobodą typową dla każdego następcy

To się nigdy nie skończy, mamo

Użycie lasu jako figury zagubienia jest absolutnie świadome.

przymus wycia

Woliera jest odpowiedzią na mój zawód literaturą lesbijską.

Woliera eksploruje namacalność kobiecego pożądania

Sztywny nie byłby groźny.

nikt się o tym nie dowiaduje, bo jest wypadek

zrodzeni, nie stworzeni

oddychać w torebkę

nie wprost bo brak mi odwagi

Roraty!

uśmiecham się do maszyny

obserwatorzy odwrócili głowy

wybornie chadzasz na obrzympanej grani

O, tu płynęła łódką Anka, a tu miała namiot.

Wanda była ładniejsza od mamy.

Niebanalna, komplikująca, niemanieryczna, treściwa i atrakcyjna.

Musimy częściej gadać, Grzechu.

Czytelnik może na tym poprzestać, czytać jednym tchem z krótkimi przerwami na posiłki i sen.

Zbyt rzadko pokazują to w telewizji.

Ze stołu zniknęły pieniądze.

palce trzymają wciąż ciepłe mięso

stąd ta odwrócona twarz

strzaskać taflę pięściakiem

O nic nie pytali, bo ładna

Ty, Ty i Ty

jeśli uczucia coś znaczą

wyciąg pionowy

większość „pierwszych razów” już się nie powtórzy

Premiera!!!

Tylko zabawa w jedno wolne popołudnie

Miałam transport pamięci i tutaj go rozdaję.

Wiersze z tomu „Pobrusz do Derby Kanty” Szymona Słomczyńskiego.

Trzeba przyznać: dobrze obmyślone.

to znak, że jesteś już w głębokim lesie

Premiera!

A w tobie ten wielki płomień

Niewybaczalne, lecz typowo ludzkie, marnotrawstwo.

dzień w dzień dzieło

Bo tak mówię i już!

zabrakło buraków i trzciny

Nie kibicuję polskiej drużynie piłkarskiej, bo nie mają tego czegoś, co ma nasza ekipa siatkarska

zimna woda dobrze spiera krew

mają się dobrze lecz nie czytają poezji

maksymalne zagęszczenie refleksji, stworzenie jamniczego kalejdoskopu

Premiera!

niczego to nie zmieni

Odgryziona głowa wyglądała jak sztuczna.