Aulicha biel i czerń
Kinga Młynarska
Mężczyzna czuje potrzebę wyrażania pewnych spraw
Mężczyzna czuje potrzebę wyrażania pewnych spraw
Lektura tekstów opisujących Holocaust z perspektywy kogoś, kto go doświadczył, nie jest na moje nerwy
I zaczynasz traktować tekst jako ciało
jak te wiersze są zrobione metrycznie
Zwyczajna spowiedź powinna się przeto zamienić w zapowiedź.
Jednocześnie definiuje źródła antydemokratycznej grozy: kryzys nowoczesności, samotność, niewiedza, bezradność.
Czy zatem pozostaje nam pogodna rezygnacja?
(…) poezja Alana Migonia jest buntownicza.
W ogóle postać Aleksa przypomina głównego bohatera „Idioty” Dostojewskiego, czyli księcia Myszkina.
Podejmuje to wielkie ryzyko tamowania obficie krwawiących ran świata i od razu zaczyna z wysokiego „C”
wchodzi się do czyjego intymnego świata, towarzyszy się odkrywczemu językowi i oryginalnej wrażliwości
Bielicki odzyskuje sztuczny, konstrukcyjny charakter narratywizacji, bo w Pawilonach nie służy ona legitymizacji silnego podmiotu stojącego za wypowiedzią ani zasypaniu przepaści między językową reprezentacją i rzeczywistym przeżyciem.
Jest to utwór niezwykły, a niezwykłość tego lirycznego poematu polega przede wszystkim na podwójnym autorstwie.
W rezultacie autorstwo (podmiotowość) bardzo się komplikuje, nie tyle zacierając się, co wzajemnie wchłaniając.
macham obiema rękami i mam wrażenie, że się unoszę