Kategoria: Pismo

tutaj się wykonuje ruchy wahadłowe

wyprzedza żałobny kondukt

Pamiętam te trudne rozmowy przy wannie.

bez głów, rąk i oczu

Po jej korytarzach błąkamy się do dziś.

zaczynać się od środka

tamtej dusznej nocy

To już.

człowiek nigdy nie odnajdzie drogi do domu

do źródła.

nawet drzewa twardnieją

brakuje mi czegoś wewnątrz

Bóg się rodzi.

obnaż swoje kości

z kroplą zaschniętej krwi

chwiejnie i pewnie, stanęłam na własnych nogach.

A Ty jak się uwijasz wokół swojego światła

Nikt nas nie uczył siostrzeństwa.

domek dobry

uniknąć pułapek

Warsztaty były dla mnie najlepszą możliwą półkolonią dla dorosłych.

I nie jestem w tym sam.

Z początku nic nie było takie, jak się spodziewałam.

jest prawdziwy i można Go na serio dotknąć

to jest dziękczynienie – to nie jest ocena i tak to czytaj Tato i Mamo

W poniedziałek urodziny Janusza Stycznia

Przecież się da!

Komu polać?

Przygotowałabym mu coś.

Śmierć ma być równa.

Ech, niech uprzątną to miejsce.

niemal zaskoczona jej zajadłością

jest jest jest

nie chcą mieć czytelników

czerwone dłonie dziewczynek

kradłem

rzuciliśmy w nią patyk

Reszta jest bez śladu.

stworzyły cyrkową figurę balansującej na swoim życiu kobiety z brodą

List drugi

Cisza

Z „Wiązań”

piszę w sposób wysoce nieromantyczny

Jeśli to czytasz, możesz mnie sprawdzić.

niedowiarki ciągle nie wierzą

z gruntu do nieba

Tam, gdzie nikt mnie nie zobaczy.

teraz zaczyna się wszystko

Samopylni nie zdychają

na kartkach rozdzieranych drugiego dnia

Nabór

jestem boginią

nie tylko ranty, ale także orły i reszki

Jutro się zacznie

już niemal wtoczony na szczyt

Mieliśmy swoje momenty

Ta również nie.

Sadza spod pieca

białe szybko się brudzą

gdzie śpią słonie

dla mnie to rozkosz

dokarmelam

nie wkładaj nowych butów na to błoto

Kolejna dwójka bohaterów właśnie wyruszyła ku przygodzie.

Płynnopłciowe ciała.

Przepona działa nawet przez zaciśnięte zęby

za mamę, za babcię, za brata

Mężczyzna czuje potrzebę wyrażania pewnych spraw

nie po Tobie płaczą

co daje oparcie

gorąc oblizuje miasto swoim jęzorem

strasznie tego nie chcę!

bierzcie i mocujcie się z tym sami

O, jesteś.

pocieszenie braku przypadku

robiły rzeczy niezniszczalne

velika je moć

Agnješka Klos pisaće svoju pesničku zbirku inspirisani njenom neponovljivom ličnošću. 

ten właśnie głos, ten właśnie rytm, choćby mamrotał

Zamurowali nasz pustostan

krwotok z przełyku

Dlaczego nie jedziesz nad morze?

Miałem imię, nie mam imienia.

dosięgnie was słuszna nienawiść sprawiedliwych

urodziła się matka

bóstwo działa wszędzie

Widzimy się w korytarzach.

nie dostrzega się swojej potęgi, będąc w jej środku

Z „Kociej wiary”

Półnagi mężczyzna majstruje

oczekuję odpowiedzi. Poważnych!

tak się żegnamy.

Czy u państwa wszystko w porządku?

Za każdy grzech zapalałem zapałkę.

Lauro, tylko ty

idąc wyrzucić kompost

Gorzka ta kawa.

czeka aż zasnę

ten jeden jedyny smutek