Autor: admin

nie wkładaj nowych butów na to błoto

Kolejna dwójka bohaterów właśnie wyruszyła ku przygodzie.

Płynnopłciowe ciała.

Przepona działa nawet przez zaciśnięte zęby

za mamę, za babcię, za brata

Mężczyzna czuje potrzebę wyrażania pewnych spraw

nie po Tobie płaczą

co daje oparcie

gorąc oblizuje miasto swoim jęzorem

strasznie tego nie chcę!

bierzcie i mocujcie się z tym sami

O, jesteś.

pocieszenie braku przypadku

robiły rzeczy niezniszczalne

velika je moć

Agnješka Klos pisaće svoju pesničku zbirku inspirisani njenom neponovljivom ličnošću. 

ten właśnie głos, ten właśnie rytm, choćby mamrotał

Zamurowali nasz pustostan

krwotok z przełyku

Dlaczego nie jedziesz nad morze?

Miałem imię, nie mam imienia.

dosięgnie was słuszna nienawiść sprawiedliwych

urodziła się matka

bóstwo działa wszędzie

Widzimy się w korytarzach.

Jutro Premiera!

Niebawem premiera!

nie dostrzega się swojej potęgi, będąc w jej środku

Z „Kociej wiary”

Półnagi mężczyzna majstruje

oczekuję odpowiedzi. Poważnych!

tak się żegnamy.

Czy u państwa wszystko w porządku?

Za każdy grzech zapalałem zapałkę.

Jutro premiera!

Pojutrze premiera książki!

Lauro, tylko ty

idąc wyrzucić kompost

Gorzka ta kawa.

czeka aż zasnę

ten jeden jedyny smutek

gdzie jest zardzewiała drylownica

Jestem na nie

Z „Trax”

na zeszyt

jakim językiem będą mówiły nasze dzieci?

życie jest jamą drapieżnika, z której uciekłam

Zespół przeprosił.

Premiera!!!

za językiem

Wawrzek bardziej pasuje składniowo.

Nie jestem święty, więc nie świętuję.

Marta Kucharska pragnęła pokazać, jak działa nasza wyobraźnia.

lekko wyblakłymi farbami na pożółkłym papierze

chcę po prostu obejrzeć obrazy

Zdrowiej wcale nie chcieć.

pili mnie jak słodki nektar

Premiera!

bo ja tak mówię i tak być musi

nad zabetonowanym brzegiem rzeki

ktoś lata temu nacisnął jeden przycisk

ze złamanymi skrzydłami

I cóż, że surma w niebie gra

gdzie jesteś

ogrzewam kamienie

jest tylko okruchem opowieści

z tomu „Rebelia”

trawiąc szlachetne niegdyś słowne nawyki

zabawkami między deszczem 

że takie szumiące

to już siódmy wers i nic

w labiryncie odbić

poezja XXI wieku

I ruszam razem z przeznaczeniem.

marzenia zadają cios

bardzo jasne włosy

ani słowa więcej

jak nabój 

ołówkiem przewijam kasetę

czarna niczym ja

On nigdy nie kłamie

choćby miała smakować octem

fundament przeżarty od gąb

Matka nie chciała patrzeć na to wężowisko.

Teraz jestem sama i nie jestem sobą.

trzecia rano od zawsze godziną samotnych mężczyzn

czuję, choć nie powinnam

w rękach odłamki

ten beztroski dziecięcy

idzie koniec języka

Łatwiej się nie da

Słowa, które lądują na papierze i mogą być niczym, tylko skazaną na zapomnienie zabawą.

tej jesieni będą strzelać z latawców

armia was całą armię nas
ma zamiar zmieść ze sceny

Zgodził się.

wataha trzydziestu wilków pojawiła się w okolicach Jaszkowej

Ale jaki to ma związek z moimi wierszami?

siedzieliśmy anonimowo lecz blisko

pierwszy był tu Bóg