Kategoria: Pismo

W jej oczach jest tyle zdziwienia, jakby nie mogła uwierzyć, że ktoś może nie rysować. Mieć taką możliwość i z niej nie skorzystać.

pigment jest niebieski

Obiekt Fantazji Podmiotu ma na sobie szorty, bluzkę na ramiączkach i chustkę fantazyjnie zawiązaną wokół szyi.

zaczyna się wiercić całym konturem

Każda kropla mojej
krwi płonęła do ciebie.

No tak, to jest dokładnie ten stół, przy którym teraz siedzimy. 

Czy jak ten głuptak niebieskonogi  machać stopą do upragnionej samicy tak długo, aż zostanie naszą towarzyszką życia?

tubylcy funkcjonowali w literaturze australijskiej pod nadanymi im w czasie okupacji nazwiskami angielskimi

Ej, ty stara krowo, chodź no tu!

nie mam dobrej odpowiedzi

Jeśli już nie spać – niech nie śpi całe miasto.

ten ciemny anioł z niesfornymi słowiańskimi brwiami

jak piosenka Kazika z pierwszego miejsca listy

Proszę pana, niech pójdzie pan w prawo,
pan trafi, ja w pana wierzę.

Miałem jeszcze butelkę schłodzonego Goldstara oraz niewielki balkon w pokoju, z którego widać było plac Zion oraz kawałek deptaku Ben Yehuda.

kapusty gniją pod lekkimi gruszami

gdyby padał deszcz spirytusowy
byłbym szklaną perłą w błocie
pośród szczęśliwych wieprzy

Miało mnie tutaj nie być, a jestem

za późno, by rzucić już skończone studia

Najmocniejszą stroną książki
jest ślad po wyrwanej kartce.

Panieńskie nazwisko pierwszej kobiety brzmiało Mickiewicz.

Istnieje wiele dowcipów.

plemię nie miało zbędnego pożywienia dla nieprzydatnego starca

Kobieta z deskami rąbie płot.

Czasem przychodzi biec za wagonem.

Wiem, gdzie system ma swoje słabości. W które miejsca warto uderzyć.

Pomóż mi umrzeć. Oni już i tak mnie nie wyleczą.

nocą na przełęczy podpalam
ogniska

i nie jest to ich jedyna fanaberia

Całkiem poetycka końcówka.

Ale od czasu do czasu robili to, ponieważ zmysł dotyku, którego im tak brakowało, był zbyt wielką pokusą, aby w ogóle z niego zrezygnować.

budzi światło
trzykrotnym pianiem kogutów

Możesz pisać albo oddać krew

wypnij swoją słodką dupę

nie jestem tą tylko tamtym
motywem muzycznym

co z tym, który nocą
śpiewa we mnie

nakładam kotu jedzenie z puszki on miaucząc autentycznie mnie wzmacnia

Mógłbym napisać podanie o zwrot mienia.

olej z prezerwatywy
znalezionej w krzakach

Idę z palcami mgłą pokrwawionymi.

jaki lubię alkohol?

Takiej prostoty, takiego rozumku chcę.

naleciałości językowe, do czego doszło

jaką mam krótką linię życia

Kurz fruwa w promieniach.

płyną sobie rzeczułką skrzydełka much, psi ogon i inne
oka

nie mam wyrobionego zdania
w sprawach najważniejszych

zamknięty cmentarz
otwiera się za płotem

Bo tak to już jest (choć nie jest), że cmentarze najmniej są tym, czym są, czyli stanem obecnym, natomiast są przede wszystkim tym, czym nie są, wszystkim, co poza nimi.

Ona się uśmiechnęła

Skserowane cielsko stron

Jeśli możecie i chcecie, pomóżcie.

różniły je tylko komentarze

Rozumiem molo po molowemu

ściągniemy cię z najwyższej drabiny

Żadnej konwersacji,
wymiany uśmiechów
i poglądów.

Ja cię mamusiu odczaruję, wezmę różdżkę i odczaruję.

Zero zamiaru snu po stronie córki
i zero po stronie syna.

jasne nie wystarczy wierzyć w siebie i zapieprzać sukcesu nie starczy dla wszystkich

Bania była pozytywna i awersja minęła.

Poeta dzieli się wierszem z innymi poetami.

wytnij z gazet ojca i matkę

Każdy ma taki kartel,
na jaki nie zasłużył.

wynosimy z domu co nam w ręce wpadnie

wszystkie bóle świata w zderzeniu z łożem śmiertelnym

i mamy przepis na bestseller

wolno przerzucam ciężką czarną ziemię
szybko odrzucam skojarzenie z grobem

Po ostrzyżeniu głowy przychodzi kolej na wypalenie włosków w nosie i uszach. Jeszcze omiecenie karku.

Polska ma bogatą kulturę i biednych artystów, przecież to logiczne.

W prozie Gaugera nijakość autochtonów zachowuje osobliwą ciągłość z nijakością ludzi Zachodu.

Pamiętam, jak pokłóciłem się z babcią o Jimiego Hendrixa.

Mój brzeg jest urwisty i stromy

sama samotność nie boli

każdy ma swoje niebo

I to jest właśnie pewna cena, którą się płaci za, w pewnym sensie, bezkompromisowe życie.

Kowalski dostał przepustkę na wieki

w końcu napaść na bank a potem żyć

Czy proroctwo Lianke jednak wypełni się?

bo oto złamali cię, złamali nawet Sarminiego

Na końcowym przystanku czekał młody mężczyzna.

A jeśli będzie następna część,
czmychnie nam poprzednia całość.

Moja chińska przyjaciółka czasem do mnie dzwoni,
pracuje zdalnie, nie wychodzi z domu,
pracowałaby w mieście, lecz jest kwarantanna

widzę deszcz z góry

moje sny gwoździe
ciężkie jak butle z gazem

kiedyś byliśmy dobrzy

można spokojnie wrócić
do domów usiąść przed telewizorem i wysłuchać
komunikatu o odwołaniu.

Deszcz, to wspaniale!

Co do szans wykroczenia poza „prozę życia”, anonsowanych w wierszu Perspektywy otwierającym rozdział Po mroku Rafała Różewicza, to nie są one optymistyczne

powietrze cierpliwie unosi głosy ptaków

dzwonię do nich daremnie

boję się kupić kalendarz na nowy rok

bo to przecież tylko film akcji był

Straszliwie piękna jest ta chwila

Dodekafonia, proste
opowiadania o miastach
u stóp Karkonoszy

Konduktorka
bez ruchu stoi na peronie, we mgle.

„Hello darkness, my old friend”

Z jakiegoś powodu w świat płynie bełkot

Widzisz księżyc i chce ci się wyć do księżyca, ale jakoś inaczej.